ว่ากันว่า การที่ก้านของกุหลาบมีหนามแหลมคม ก็เพื่อปกป้องดอกอันสวยงามที่อยู่ปลายสุด ยิ่งกลีบดอกมีความงดงามและบอบบางมากเท่าไหร่ หนามที่อยู่รอบ ๆ ตัวก้านก็ยิ่งแหลมคมมากขึ้นเท่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูคลืบคลานเข้าไปทำลายกลีบดอกที่แสนสวยนั้นได้ หากแต่ก็มีผู้ที่ไม่กลัวความเจ็บปวดหรือความทุกข์ทรมานพยายามฝ่าฟันดงหนามอันตราย แม้จะบาดเจ็บจนเกือบสิ้นชีวิตก็ไม่คิดหันหลังกลับ เพื่อท้ายที่สุดจะเป็นผู้ชนะ และได้เข้าครอบครองกลีบดอกอันแสนหวานที่เฝ้าฝันอยู่ทุกค่ำเช้า
ซึ่งก้านกุหลาบที่ว่า ก็ไม่ต่างจากช่วงชีวิตของมนุษย์ปุถุชน ที่ต่างดิ้นรนเพื่อสิ่งที่เฝ้าถึงและคะนึงหา แม้ระหว่างทางจะรู้สึกเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า หรือว่าเสียขวัญขนาดไหน ก็ไม่มีวันยอมแพ้ และพร้อมที่จะสู้ฝ่าฟันอุปสรรคที่เรียงแถวเข้ามาทดสอบ เพื่อที่วันหนึ่งจะได้พานพบซึ่งความสุขที่ถวิลหา
ชีวิตของ รติกร ชายหนุ่มวัยใกล้เลขสามก็เช่นกัน ชีวิตของเขาไม่ต่างกับชาวบ้านทั่วไปที่ต้องหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แม้ครอบครัวจะไม่ถึงกับขัดสน แต่เขาก็ต้องดิ้นรนเหมือนคนอื่น ๆ ที่ต้องการมีความเป็นอยู่ที่ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ด้วยชีวิตนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน ซึ่งหากโชคดีก็อาจจะถูกหวยรางวัลใหญ่ แต่ถ้าหากโชคร้ายก็อาจจะถึงขั้นกลายเป็นร่างไร้วิญญาณเลยก็ได้
ซึ่งโชคของรติกรในทุกปีที่ผ่านมาจะอยู่ในเกณฑ์กลาง ๆ ค่อนไปทางดี แต่พอมาปีนี้ โชคของเขากลับไม่ดีเอาเสียเลย เมื่องานพาร์ทไทม์ที่รับเป็นประจำทุกวันหยุดรอบนี้ นำพาปัญหาใหญ่หลวงมาให้ทั้งที่เขาไม่รู้เรื่อง และปัญหานี้ก็ส่งผลไปถึงงานหลักที่ทำอยู่ด้วย
เรียกได้ว่าเป็นปีที่หนักหน่วงจนเขาร้องไห้ออกมาแทบทุกวัน และในขณะเดียวกันก็เฝ้าภาวนา ว่าให้สิ่งบ้า ๆ ที่กำลังเจออยู่นี้จบลงสักที!
*****
กราบสวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน
กลับมาพบกันอีกครั้งกับนิยายดราม่า น้ำตาแตก ตับพัง กำหมัดแล้ว กำหมัดอีก
เนื่องจากสีธงของพระเอก มีหลายสีในคน ๆ เดียว ทั้ง
***สีแดง สีดำ สีคล้ำ หรือแม้แต่สีช้ำเลือดช้ำหนอง***
ดังนั้นนิยายเรื่องนี้จึงไม่เหมาะกับผู้ที่มีความอ่อนไหวทางอารมณ์ไม่ว่ากรณีใด ๆ และเพื่อป้องกันสภาพจิตใจของตัวท่านเอง หากรู้สึกว่ารับไม่ไหว ขอความกรุณากดออกจากนิยายเรื่องนี้ไปให้เร็วที่สุด เพราะทางเราไม่อาจดูแลท่านได้ทันท่วงทีจริง ๆ
ขอบพระคุณในความกรุณา
ยกเว้นเสียแต่ว่า
คุณนักอ่านต้องการหาที่ระบายจากการโดนอะไร ๆ ก็แล้วแต่ในชีวิตประจำวันเข้าทำร้าย เรียญเชิญได้ที่นิยายเรื่องนี้เลยค่ะ เพราะไม่ว่าคุณจะต้องการด่าทอ ถ่มถุย หรือสาปแช่งผู้ใด ตัวละครของเราในเรื่องนี้พร้อมที่จะเป็นสนามอารมณ์โดยไม่ปริปากบ่น เพื่อให้คุณนักอ่านรู้สึกปลดปล่อย ผ่อนคลาย และสบายใจหลังจากนั้น
โดยสิ่งที่เรากล่าวมาทั้งหมด
เราขอเพียงอย่างเดียว
คือ
อย่าด่าเราก็พอ
Guest
