ฉันเก็บยากูซ่าได้หลังไปนัดบอด
พันธุ์พิมพ์
สำหรับมิตสึอิ ทาคาโกะ รุ่นพี่คนนั้นเป็นคนในความทรงจำที่ยากจะลืม…แม้จะอยากลืมสักแค่ไหนก็เถอะ!
แต่ใครจะคิดว่ากาลเวลาที่ผ่านไหลไปเนิ่นนานถึงห้าปี
อาซาฮาระ อากิระ ผู้ชายคนนั้นที่เคยรู้จักกันในฐานะหมอรุ่นพี่จะวนกลับเข้ามาในชีวิตของเธอ
ในฐานะยากูซ่าที่บังเอิญได้พบหลังจากการนัดบอด
คนที่เคยรู้จักกัน บัดนี้คนทั้งสองมีสถานะที่แตกต่างกันสุดขั้ว
คนหนึ่งเป็นอาจารย์พยาบาลในโรงเรียนมัธยมผู้ได้ชื่อว่าหน้าตายแถมเถรตรงเป็นที่หนึ่ง
อีกคนจากหมอผ่าตัดมากฝีมือกลายเป็นยากูซ่า
ทั้งคู่วนกลับมาเจอกันอีกครั้งและได้ย้อนรำลึกความหลังอย่างลึกซึ้ง
แต่แทนที่เจ้าหมาป่าหน้าทะเล้นคนนั้นจะหายออกไปจากชีวิตเธอง่ายดายเหมือนที่เคยทำ
เขากลับยังอยู่ แถมเข้ามาวุ่นวายในชีวิตและหัวใจของเธอด้วย
และภายใต้หน้ากากคนเจ้าเล่ห์นั้น ดูเหมือนจะซ่อนตัวตนและชีวิตเบื้องหลังเอาไว้
รวมถึงปัญหาบางอย่างที่หล่อนไม่เคยรู้…
“…คิดว่าชีวิตนี้จะไม่ได้เจอคุณแล้วเสียอีก ทาโกะจัง”
เสียงทุ้มนุ่มดังข้างหู ราวกับกำลังพูดกับตัวเอง
เป็นครั้งแรกกระมังที่เธอไม่ได้รู้สึกโมโหกับชื่อเล่นประหลาด ๆ ที่เขาตั้งให้ ไม่ได้หันไปวีนใส่ตอนที่จมูกโด่งเป็นสันซุกหอมเรือนผมเธอฟอดใหญ่ และไม่แม้แต่จะแกะมือเขาออกจากกายตน
กลับกัน…สัมผัสอ่อนโยนเหล่านั้นชวนให้ใจเต้นแรง …แรงจนแทบลืมหายใจ
ทาคาโกะค่อย ๆ หันมาเผชิญหน้า แผ่นหลังบางชิดตู้เก็บของ ตรงหน้าคือคนตัวโตกว่า อากิระอยู่ห่างออกไปแค่ปลายจมูก ร่างสูงโน้มตัวลงมาเล็กน้อย มือข้างหนึ่งลูบประคองแก้มเธอ หน้าผากชนหน้าผาก ดวงตาสีน้ำตาลมองลึกเข้ามาคล้ายกำลังมองหาเสี้ยวความรู้สึกที่ซ่อนลึกอยู่ในใจหญิงสาว และบอกความรู้สึกมากมายผ่านสายตาแทนคำพูดหวานเลี่ยน
ดวงตาสีเทาคู่สวยสั่นไหวเล็กน้อย ด้วยเจ้าของมันไม่เคยต้องพบเจอสถานการณ์เช่นนี้
ทั้งสับสน ทั้งสั่นไหว…และโหยหา
อากิระเป็นทั้งครู ทั้งเพื่อน และเป็นคนที่สลักความรู้สึกบางอย่างให้กับคนเฉยชาเช่นเธอ
รักแรก
“ผมคิดถึงคุณ” เขาพูด มือใหญ่ยกขึ้นสัมผัสแก้มนวลอย่างทะนุถนอม “ผมคิดถึงคุณมาตลอดเลย ทาคาโกะ”
สิ้นคำนั้น ทาคาโกะก็ปิดปากเขาด้วยจูบ…
==============================
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์
Guest
