Take My Revenge

 !  TRIGGER WARNING  !  

# Rape and Sexual Assault, Abuse,Dubios-consent, Drug, Humiliation. 

# Rough sex, Rimjob, Bolwjob, Bondage, Filming, Sex toy, Creampie. 

มีเนื้อหาเกี่ยวกับการร่วมเพศอย่างชัดเจน การกลั่นแกล้ง ความรุนแรงทางคำพูดและการกระทำ การใช้คำหยาบคาย และการใช้สารเสพติด 

เนื้อหาทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการและเรื่องสมมุติที่แต่งขึ้น ทั้งนี้ไม่ได้มีเจตนาในการสนับสนุนพฤติกรรมไม่เหมาะสม 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

บทนำ 

“มึงมีปัญญาหามาแค่นี้เหรอวะ?!” เสียงทุ้มแข็งตะคอกใส่หน้าของหมิง 

เด็กหนุ่มสั่นเทาด้วยความกลัวจากเสียงตะคอกนั้น ปลายเท้าของเขาเขย่งจนสุดเพราะคอเสื้อถูกกระชากยกขึ้น ในใจแอบเถียงว่า ใครจะไปหาเงินห้าพันได้ในอาทิตย์เดียวกัน แค่สองพันนี่เขาก็ลำบากแทบแย่แล้ว 

แต่หมิงก็ได้แต่กลืนถ้อยคำเหล่านั้นเอาไว้ หลังจากถูกชกจนฟันโยกไปเมื่อวันก่อน เขายังไม่อยากให้ฟันซี่ไหนหลุดหายไปในวันนี้ 

“ไร้ประโยชน์จริงวะ!” ลพพูดอย่างอารมณ์เสียและเหวี่ยงร่างของหมิงลงกับพื้นอย่างแรง 

แม้จะมีความสูงพอๆ กัน แต่ด้วยร่างกายของนักกีฬาโรงเรียนที่แข็งแรงกว่าเด็กคงแก่เรียนแบบหมิงมาก ทำให้ตัวของหมิงกระแทกเข้ากับพื้นอย่างจังจนเป็นแผลถลอก และแน่นอนว่าในที่นี่ไม่มีใครสนหรอกว่าหมิงจะเป็นเช่นไร ในจำนวนกลุ่มเด็กหนุ่มมัธยมปลายที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ ถ้าไม่หัวเราะคิกคักสนุกสนาน ก็เมินเฉยไม่ใส่ใจ 

อย่างเช่น เจษ เพื่อนร่วมห้องเรียนของหมิง ที่นั่งเรียนห่างกันไปไม่กี่โต๊ะ แต่เจษก็ไม่ได้ดูสนใจใยดีความเป็นไปของหมิงเลยแม้แต่น้อย ในสายตาของนักดนตรีโรงเรียนที่มักจะเป็นจุดเด่นของเพื่อนๆ อยู่เสมอแม้จะเป็นคนที่ดูจะเงียบๆ ไปบ้าง คงไม่ได้ใส่ใจกับการมีอยู่ของหมิงนักไม่ว่าในฐานะอะไร 

ตรงกันข้ามกับ เพน หัวโจกของกลุ่มและเพื่อนสนิทของลพ ที่ดูจะสนุกสนานอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย ทั้งที่รังแกหมิงมาตั้งสามปีแล้วตลอดช่วงชีวิตมัธยมปลาย และด้วยความที่เพนมีพาวเวอร์ที่สุดในกลุ่ม เมื่อเพนสนุกสนาน หลายๆ คนในกลุ่มก็ดูจะตามน้ำไปด้วย ในบางครั้งก็อยากจะลงมือเองเพื่อเอาใจเพนเสียด้วยซ้ำ 

ในตอนแรกมันก็เริ่มจากเรื่องที่ดูไม่ร้ายแรงมาก อย่างการถูกใช้ให้เป็นเบ๊ คอยวิ่งไปทำนั่นทำนี่ตามคำสั่ง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ทุกอย่างมันทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่ว่าจะมีบาดแผลหรือถูกรังแกอย่างโจ๋งครึ่มสักแค่ไหน ก็ไม่มีใครสักคนที่จะมาสนใจใยดีหมิงเลย 

บางก็กลัวตัวเองมีปัญหาไปด้วย บ้างก็มองเป็นเรื่องวุ่นวายเกินตัว หรือไม่ก็กลัวอิทธิพลของครอบครัวของเพน ที่ถือเป็นผู้สนับสนุนหลักของโรงเรียนนี้ 

จนหมิงอดคิดไม่ได้ว่า หรือการมีอยู่ของเขามันจะเล็กกระจ้อยร่อยเกินกว่าที่จะมีใครมาใส่ใจ 

จะมีก็เพียงแต่ บอส เพื่อนร่วมห้องเรียนของหมิง ที่พอจะคอยช่วยเหลือหมิงอยู่บ้าง และบางครั้งก็ถึงกับพูดกันเพนให้เลยทีเดียว 

อะไรน่ะเหรอที่ทำให้บอสที่ดูไม่ได้แข็งแกร่ง ไม่ได้พิเศษอะไร สามารถต่อปากต่อคำกับเพนได้บ้าง 

มันก็คงเป็นเพราะทั้งสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนี่แหละ ทำให้เพนมีความเกรงอกเกรงใจบอสอยู่บ้าง แม้จะขัดใจ แต่เพนก็ยอมแพ้ให้กับบอสอยู่เสมอ 

ทำให้หมิงไม่เข้าใจเลยว่า คนที่เขาคิดว่าเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวและเป็นคนเดียวที่ยืนอยู่เคียงข้างเขา เท่าที่ทำได้มาตลอดหลายปี ทำไมถึงยืนนิ่งมองเขาถูกรังแกอยู่ในตอนนี้ 

แต่ไม่ทันทีหมิงจะได้คิดอะไรต่อ ลพก็เตะเข้าที่กลางลำตัวของหมิงอย่างจังจนมีเสียงดัง ปั้ก! ร่างกายของเด็กหนุ่มจุกและชาไปทั้งตัวจากแรงเตะนั้น หมิงจุกจนร้องไม่ออก ในขณะที่เพนมีรอยยิ้มสนุกสนานอยู่บนใบหน้า และดูวันนี้เขาจะมีความสุขเป็นพิเศษ 

“รออะไรอยู่บอส ไม่ช่วยเพื่อนมึงวะ” เพนหันไปถามบอสที่ยืนอยู่ข้างๆ 

บอสมองหน้าของเพน สลับกับหมิงที่นอนกองอยู่ที่พื้นด้วยสายตาลังเล เมื่อเห็นท่าทางตัดสินใจไม่ได้เช่นนั้นเพนก็ดีดนิ้ว เป็นสัญญาณให้ลพเตะซ้ำเข้าที่เดิมอีกครั้งจนหมิงถึงกับขดตัวด้วยความเจ็บปวด 

เสียงเตะนั้นทำให้บอสสะดุ้ง แต่เขาก็ไม่ขยับหรือพูดอะไรแม้แต่น้อย นั่นทำให้หมิงจ้องมองมาที่ใบหน้าของเพื่อนด้วยความสับสน 

“ลพ มึงเล็งหน้าบ้างได้ไหมวะ กูไม่ชอบสายตามัน” เพนสั่ง 

พลั่ก! 

ลพเตะเข้าไปที่ใบหน้าของหมิงจนเลือดกำเดาเริ่มไหลออกมา 

ตอนนั้นเองที่ขาของบอสขยับเล็กน้อยเหมือนจะพุ่งตัวเข้าไปช่วย แต่ก็ชะงักไป 

“แม่งเอ๊ย! พอกันที” บอสตะคอกเสียงแข็ง “ไม่รู้ด้วยแล้วเว้ย! จะทำห่าอะไรก็ทำ ปัญหาของมันไม่เกี่ยวกับกูซะหน่อย ไม่ต้องมาลากกูไปซวยด้วย! จัดการเอาเองบ้างสิวะ” 

บอสพูดจบประโยคก็รีบเดินออกไปจากบริเวณนั้นโดยเร็วที่สุด ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกสับสนและว่างเปล่าในใจของหมิง สมองของหมิงหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และคิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป 

ตอนนั้นเองที่เพนเดินเข้ามาใกล้ เขานั่งยองย่อตัวลงพร้อมกับกระชากผมของหมิงขึ้นมา 

“มึงนี่มันหมาหัวเน่าจริงๆ เลยว่ะ” 

WRITER 

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเรา คิดว่ามันก็อาจจะไม่PWPจ๋ามากมั้งนะ แต่เรื่องนี้ไม่เน้นพล็อตเลยค่ะ55 

ค่อนข้างจะสนองความอยากเขียนส่วนตัวของเราเองซะมาก แต่ยังไงก็ติชมกันได้ตลอดนะคะ จะขอบคุณมากๆเลย 

ถ้าชอบก็คอมเม้นต์หรือให้กำลังใจกันได้น้า 

ᕙ (`▿´) ᕗ 

เพิ่มเติม 

นิยายเรื่องนี้จะเน้นไปที่การแก้แค้นเป็นหลักนะคะ จะไม่ได้เน้นเรื่องความรัก เส้นเรื่องหลักจะเดินไปกับตัวละครหลักตัวเดียว 

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่เก่ามากๆของเรา เพราะฉะนั้นสำนวนอาจจะต่างจากเรื่องสั้นที่เรากำลังเขียนอยู่เยอะหน่อยนะคะ