คลุมถุงชนที่รัก

"ฉันรู้มาว่าเธอยื่นเสนอบางอย่างให้คุณแม่ เธอบอกถ้าหากเรียนจบแล้วเราสองคนยังไม่รักกันเธอจะขอหย่าเหรอ ฉันว่าข้อเสนอนี้ของเธอดีนะ  

"อืมใช่ ทำไมหรืออยากใช้ชีวิตกับฉันไปจนแก่ ก็ได้นะ" เกลทำหน้ายียวนกวนประสาท  

"นี่ฉันพูดกับเธอดีๆ อยู่นะ" เกลหยุดทำหน้ากวนประสาท  

"โอเค พูดต่อเลยเจ้าค่ะคุณอคินทร์" อคินทร์ถอนหายใจและมองบนให้กับความไม่ยอมคนของเกล  

"เรามาทำข้อตกลงกัน ต่อไปถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น คนอื่นจะรู้แค่ว่าเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน ตกลงไหม"  

"ได้เพราะฉันเอง ก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่าต้องแต่งงานกับผู้ชายอย่างคุณ"  

"นี่อย่างฉันมันเป็นยังไง "  

"โทษทีๆ คิดดังไปหน่อย พูดข้อเสนอของคุณต่อเลย" เกลยิ้มแห้งให้อคินทร์  

"เราจะทำตัวเป็นสามีภรรยาที่รักกันเฉพาะอยู่ต่อหน้าคุณพ่อคุณแม่และยายของเธอเท่านั้น"  

"ตอนที่เธอเกิดพี่เคยไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาทด้วย แต่ก่อนพี่เองก็สนิทกับคุณอาทินกร คุณอาใจดี คุณอาเมษาก็ทำอาหารให้พี่กินตอนที่พ่อกับแม่วุ่นเรื่องบริษัท ตอนนั้นเราค่อนข้างลำบาก จนพี่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศไม่นานก็ได้ข่าวว่าท่านทั้งสองเสีย และอีกอย่างแลกกับเก้าอี้ประธานบริษัทด้วย" เกลตั้งใจฟังและรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกที่ได้พูดกันดีๆ 

"แล้วเธอล่ะ ฉันก็คล้ายพี่ อยากรักษายายให้หาย และอยากรักษาหุ้นสามสิบเปอร์เซนของพ่อเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่พ่อทิ้งไว้ให้ฉันอยากรักษามันไว้แล้วอีกอย่างฉันอยากรู้พ่อแม่ฉันตายยังไงการกลับมาที่นี่อาจทำให้ฉันคลายข้อสงสัยบางอย่าง ช่างเถอะ...พูดเรื่องอื่นกันดีกว่า ฉันถามอะไรพี่หน่อยได้ไหม"  

อคินทร์พยักหน้า 

"แล้วแฟนพี่...ว่ายังไงบ้าง" เกลถามกึ่งไม่กล้า  

" เธอรู้เหรอ ว่าฉันมี..."  

"รู้สิ ต่อให้ฉันอยู่บ้านนอกก็มีทีวีดูนะ ข่าวพี่ควงคุณเจนิสไปไหนมาไหน คนทั้งโลกเขารู้กันหมด" อคินทร์มองหน้าเกลอีกครั้งก่อนจะยิ้มให้อย่างสบายใจ 

"ใช่พี่กับเจนิสตกลงกันแล้วเธอจะรอพี่จนกว่าเราจะหย่ากัน "  

"โห...โคตรจะนับถือเธอคงรักพี่มาก"  

"แล้วเธอล่ะไม่มีแฟนเหรอ"  

"ก็ไม่เชิงหรอกเป็นความรักวัยเด็ก เราเจอกันโดยบังเอิญตอนที่ฉันยังไม่ย้ายไปอยู่กับยาย เขาชอบหนีพ่อออกมาและทุกครั้งที่เขาเลิกโรงเรียนเขาจะผ่านสวนสาธารณะแวะมาเล่นกับฉันก่อนกลับ แต่จู่ๆ เขาก็มาบอกว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศและทิ้งของแทนใจไว้เพื่อเวลาเขาตามหาฉันเขาจะได้จำฉันได้และเขาจะมาขอฉันแต่งงาน" เกลพูดไปพลางยิ้มไปเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วัยเด็ก อคินทร์ได้ฟังก็รู้สึกคุ้นกับเหตุการณ์นี้แต่ก็ไม่วายแซวเกล 

"เธอนี่มันก็เพ้อเจ้อจริงๆ ป่านนี้ไอ้หมอนั่นแต่งงานมีลูกไปแล้วมั้ง" เกลจะลุกไปผลักอคินทร์แต่ผ้าถุงเจ้ากรรมก็ทำให้เกลสะดุดหน้าไปแนบอกของอคินทร์อีกครั้ง  

"โอ๊ยหลัง...นี่ถ้าเธอทับพี่บ่อยๆ พี่คิดว่าเธออ่อยพี่แล้วนะ " เกลพยายามจะลุกขึ้นแต่อคินทร์ก็กอดเกลไว้แน่น อคินทร์ดมกลิ่นที่ออกมาจากตัวเกล ร่างกายรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา อคินทร์รีบปล่อยเกลและลุกขึ้นจากเตียง  

เกลตกใจกับท่าทีของอคินทร์  

"พี่เป็นอะไร" เกลถามด้วยความตกใจ และสงสัย 

"เธอไปแช่น้ำว่านมาเหรอวันนี้ " เกลพยักหน้าแต่หน้าตาเต็มไปด้วยความสงสัย 

"เธอไปห่างๆ พี่เลย ถ้าเธอไม่อยากเกิดอันตราย"  

"อะไรของพี่เนี่ย" " 

คุณแม่นะคุณแม่ให้ยัยนั่นแช่น้ำว่านรัญจวนได้ไง" อคินทร์บ่นพึมพำยืนตัวงอกุมเป้าตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เกลเกาหัว งง ว่าเกิดอะไรขึ้น  

"เป็นอะไรของเขา ท่าจะบ้า"  

"วันนี้เธอนอนที่เตียงไปเลยนะพี่จะนอนห้องโซฟาเอง" อคินทร์ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ  

"อืม ...พี่ไม่ให้ฉันช่วยแน่นะ 

" "เออไม่ต้อง..นอนไปเถอะ" เกลเอนตัวลงนอนเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย