เมื่อของตายหายไป

เมื่อถึงจุดหนึ่งที่เราโง่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  

เราจะรู้ว่าตอนไหนที่ควรเดินจากไป 

เพราะรักมากจึงเจ็บปวดและเสียใจมาก 

เพราะคาดหวังไว้มากโลกทั้งใบก็เลยพังทลายลง 

 . 

“ปล่อย! จี! เดี๋ยว! นี้!” 

“พี่ขอร้อง เรามาคุยกันก่อนได้ไหม” 

“จีไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ เรื่องของเรามันจบไปเป็นปีแล้ว” 

“พี่รอจีมาตลอดเลยนะ” 

“จบเรื่องของเราไว้แค่นั้นเถอะ” 

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จีไม่คิดจะบอกพี่หน่อยเหรอ” 

“จีต้องบอกอะไร พี่ควรรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปไม่ใช่เหรอ” 

“พี่ไม่รู้ว่าจีหมายถึงอะไร แต่พี่ยังรอและหวังว่าจีจะกลับมา” 

“ไม่ต้องรอแล้ว เพราะจีไม่มีทางกลับไปหาพี่อีก” 

“งั้นจีก็บอกเหตุผลมาสิ” 

“เพราะพี่โกหกจีเรื่องผู้หญิงคนนั้นมาตลอดไง” 

“เพราะเรื่องนี้จีก็เลยทิ้งพี่ไปใช่ไหม” 

“ใช่ ฉะนั้นอย่ามายุ่งกับจีอีก พี่มันน่ารังเกียจที่สุด” 

“แต่ทุกอย่างที่พี่ทำไปก็เพื่อจีนะ พี่รักจีมากจีก็น่าจะรู้” 

“ทุกอย่างมันเพื่อตัวพี่เองต่างหาก คนแบบพี่ไม่มีทางรักใครจริงนอกจากตัวพี่เอง” 

. 

.  

“แล้วถ้าวันหนึ่งพี่ธีร์รู้ว่า...” 

“จีก็จะบอกเขาว่าของตายชิ้นนั้นมันได้ตายและหายไปแล้ว ตอนนี้จีไม่ใช่คนเดิมที่เขาเคยรู้จักอีกแล้ว” 

จีน่าเอ่ยอย่างเฉยชาเหมือนกับไม่รู้สึกอะไร แต่ในความเป็นจริงเธอทั้งเสียใจและแตกสลายจนไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วต่างหาก 

. 

. 

คำเตือน 

ผลงานเรื่องนี้มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและมีการนอกกายนอกใจ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อ่อนไหวง่ายเพราะอาจเกิดการกระทบกระเทือนทางจิตใจได้  

สัปดาห์แรกไรท์อัพงานทุกวันค่ะ หลังจากนั้นอ่านฟรีวันเว้นวัน เวลา 19:00น. 

พบกับอีบุ๊กราคาพิเศษเพียงเที่ยงคืนนี้ 16/03/25