เพียงสองเรา

กว่าจะรู้ใจว่าหลงรักคุณครูบนดอยอย่างติณณภพ พันตำรวจเอกเตชิน ก็เกือบจะสูญเสียเขาไปตลอดกาล 

-------------------------------- 

ติณณภพขยับสองมือหนามาจับตรงหน้าอกแน่นหนัน พร้อมกับนวดเป็นจังหวะเบาๆ อย่างต้องการกระตุ้นความรู้สึก และมันก็ได้ผล เมื่อใบหน้าหล่อของเตชินมีความเหยเกเล็กน้อยกับแรงบีบของเขา 

"คุณเตชินเป็นยังไงบ้างครับ รู้สึกดีไหม" ติณณภพเอ่ยถามยิ้มๆ 

เตชินยิ้มให้เล็กน้อย "" มันแปลกดีเหมือนกันครับ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต" ชายหนุ่มเอ่ยบอกไปตามความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ 

สองมือหนาของเขาเอื้อมมาจับตรงหน้าขาแข็งแรงของติณณภพอย่างอดใจไม่ไหว 

"ปล่อยตัวตามสบายนะครับ ไม่ต้องคิดอะไรมาก อยากจะทำอะไรก็ทำเลยครับ" ติณณภพยังคงเอ่ยบอกประโยคเดิมๆ 

และแล้วสิ่งที่สองหนุ่มไม่ได้วางแผนไว้ก็ได้เกิดขึ้น เมื่อแสงไฟอันสลัวกลางห้องได้ดับลง ซึ่งก็ไม่แปลกมากนัก เพราะเมฆฝนยังคงเทลงมาอย่างโหมกระหน่ำ การที่ไฟฟ้าดับจึงถือเป็นเรื่องปกติ 

"ไฟดับ" ติณณภพเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา 

"เป็นเรื่องปกติครับ อีกไม่นานก็คงจะกลับมาเหมือนเดิม เวลาฝนตกหนักแบบนี้ ไฟฟ้าก็มักจะดับเป็นประจำ" เตชินเอ่ยบอกอย่างอธิบายให้ชายหนุ่มอีกคนได้เข้าใจ 

ความมืดเริ่มเข้าปกคลุม มีเพียงแสงของสายฟ้าแลบที่เล็ดลอดผ่านช่องหน้าต่างบานเล็กมาเป็นระยะ ด้วยความต้องการที่กำลังสะสมภายในใจเป็นอย่างมาก ติณณภพจึงค่อยๆ โน้มใบหน้าหล่อเข้าไปหาชายหนุ่มอีกคนทันทีอย่างถือวิสาสะ 

เตชินรู้ดีว่าชายหนุ่มที่กำลังนั่งคร่อมเขาในตอนนี้กำลังจะทำอะไร เพียงแต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเอง ไม่ได้นึกรังเกียจกับการกระทำแบบนั้นแม้แต่น้อย จึงปล่อยให้อีกคนได้ทำตามความต้องการของตัวเองเต็มที่ 

เมื่อใบหน้าของติณณภพได้ใกล้ชิดกับใบหน้าของอีกคนในความมืด ริมฝีปากหนาของเขาจึงประทับลงไปบนริมฝีปากหยักได้รูปของอีกฝ่ายทันที 

ปลายลิ้นสากของติณณภพได้แทรกเข้าไปในโพรงปากของเตชินเมื่อเขาอ้าปากออกเล็กน้อย เมื่อเห็นได้ว่าชายหนุ่มได้ส่งลิ้นออกมาพัวพันด้วย ทำให้เขารู้สึกสบายใจไม่น้อยกับการกระทำของตัวเอง 

"อือ......" เตชินส่งเสียงในลำคอ เมื่อโดนจูบอย่างหนักหน่วง ในชีวิตนี้เขาไม่เคยจูบกับผู้ชายมาก่อน ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่ได้ทำแบบนี้ ยอมรับว่ามันช่างก่อให้เกิดความรัญจวนในหัวใจไม่น้อยเหมือนกัน วงแขนแข็งแรงของเขาได้โอบกอดรอบคอของชายหนุ่มอีกคนไว้แน่นอย่างลืมตัว