นายท่าน อย่าใจร้ายกับข้านักเลย

เวลาผ่านไปเนิ่นนานในความเงียบสงัด หลีหมิงเฟยที่นอนนิ่งอยู่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ใบหน้าซีดเซียวแต่แฝงด้วยความแน่วแน่ในดวงตา นางมองตรงไปยังรองแม่ทัพหลู่ที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ นาง และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น

“นายท่าน... ที่ท่านเคยบอกว่า หากข้าทำงานให้ท่านสำเร็จ ท่านจะปล่อยข้าไป ตอนนี้งานของนายท่านสำเร็จแล้วหรือยังเจ้าคะ?”

คำพูดของนางเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ รองแม่ทัพหลู่ชะงักไปทันที ใบหน้าคมคายของเขานิ่งงัน ก่อนความคิดในอดีตจะหวนคืนเข้ามา เขาจำได้ชัดเจนถึงคำพูดที่เคยกล่าวไว้ในวันที่ซื้อตัวนางมา

"ข้าซื้อเจ้ามาเพื่อใช้ประโยชน์ แต่ไม่ต้องกังวล หากเจ้าทำงานให้ข้าสำเร็จ ข้าจะให้ค่าตอบแทนและปล่อยเจ้าไปใช้ชีวิตที่ดี"