“ไปติดต่อผู้หญิงคนนี้มาให้ฉัน ฉันต้องการเธอวันนี้ เธอเรียกเท่าไหร่ฉันจ่ายไม่อั้น” ภาคินทร์กรอกเสียงสั่งการด้วยความมั่นใจและดุดันในสายโทรศัพท์
"ว่าไงนะ! เธอไม่รับข้อเสนอ" ภาคินทร์กัดฟันพูดด้วยความโกรธจัด เสียงของเขาดูเย็นชาและเต็มไปด้วยความไม่พอใจเมื่อได้รับแจ้งจากคนของเขาในช่วงบ่าย
"คงจะโก่งค่าตัวละซิ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการดูถูก
เขารู้สึกหงุดหงิดกับการถูกปฏิเสธจากหญิงสาวที่เขาคิดว่าจะสามารถควบคุมได้ง่ายๆ แต่แล้วเขาก็รู้สึกเหมือนว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่างให้มันสำเร็จ
"งั้นทำยังไงก็ได้ให้เธอมาอยู่ในห้องของฉันในคืนนี้" เขาสั่งการด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด เสมือนเป็นคำสั่งที่ไม่สามารถมีการปฏิเสธได้อีกแล้ว
----
"อื้อ...!"
ภาคินทร์กดแก่นกายเข้าไปแรงๆ ทีเดียวจนมิดลำ ร่างบางสะดุ้งตกใจร้องออกมาทั้งๆที่ตายังปิดสนิท
"อ๊ะ!...เจ็บ...เจ็บ"
ภาคินทร์ตกใจเหมือนกันกับความคับแน่นและแรงบีบรัดของโพรงสาว นี่เธอยังไม่เคยหรอ? แล้วทำไมเจ้าพอลถึงยังไม่ทำอะไรแม่นี่ ความคิดสงสัยวนเวียนอยู่ในหัวเขา
----
"กรี๊ดด!....กรี๊ด...ปล่อยนะ...ปล่อย....ฮือๆ!"
เธอร้องไห้ออกมาอยากตกใจดิ้นรนไปมาและทุบตีอกเขาแรงๆ แต่ผู้ชายคนนั้นเขาก็ยังไม่ยอมหยุด เขาเอามือมาจับสะโพกเธอกดไว้แน่น และอัดกระเเทกเข้าใส่แรงยิ่งขึ้น ไม่สนใจมือเล็กที่ปัดป่ายไปมาตามเนื้อตัวของเขา ตอนนี้เขาหยุดไม่ได้แล้ว เส้นชัยมันมันรอเขาอยู่ใกล้ตรงหน้าแค่เอื้อมมือ
Guest
