"เราเลิกกันเถอะ"
เสียงที่ฟังแล้วทำให้ใจฉันแตกสลายไม่มีชิ้นดี
"ทำไมพี่พูดคำนี้ออกมาได้ง่ายขนาดนี้ ที่ผ่านมาเรารักกันมากไม่ใช่รึไง"
ฉันที่ตอนนี้กำลังคว้าคอของยัยมาเฟียคู่อริที่หมดสติคามือ ได้คลายมือทิ้งร่างไร้สตินั้นตรงหน้า
หันไปมองเขาคนที่ฉันรักหมดใจ แต่เขากลับเอื้อนเอ่ยคำที่ไม่อยากได้ยินที่สุด
"รักสิ รักมากด้วย แต่ตอนนี้พี่เกลียด เกลียดมาเฟียที่ชื่อ แจน"
"......"
ฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงได้ว่าฉันคือ ‘มาเฟีย’
เขาไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เขา ‘เกลียด’ ได้
หรือฉันควรยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วหายไปจากชีวิตเขา
หากย้อนกลับไปนึกถึงจุดเริ่มต้นในความสัมพันธ์
‘แจน’ นักศึกษาวิศวะปีสาม ได้บังเอิญรู้จักกับ ‘เวลล์’ นักศึกษาแพทย์ปีห้า
ที่คลับแห่งหนึ่ง เพราะถูกตาต้องใจ จนเกิดเป็นความรู้สึก 'เสพติด' ร่างกายกันและกัน
นานวันเข้าก็เกิดเป็นความรู้สึก ‘รัก’ อย่างไม่รู้ตัว
หากแต่....
สำหรับ ‘เขา’ เธอต่างมีสิ่งที่ทำให้เขารัก แต่ก็แฝงไว้ด้วยสิ่งที่เกลียด
ส่วน ‘เธอ’ เขาคือคนที่เธออยากครอบครองทั้งร่างกายและหัวใจ แต่เพราะต้องเลือกสิ่งที่เธอเป็นจึงทำให้ต้องยอมปล่อยเขาไป
“ถ้ารู้ว่าสุดท้ายต้องลงเอยแบบนี้ แจนไม่รู้จักพี่เวลล์เลยจะดีกว่า”
Guest
