นิยายฟิลกู้ดสายฟินจิกหมอนเบา ๆ ฉบับคนเเก่กินหญ้าอ่อน
เพราะหญ้ามันอ้อน โคเเก่ก็เลยสนองให้
ลงให้อ่านฟรีจนจบ ไม่มีนอกกายนอกใจ
[ อาจารย์ x นักศึกษา ]
สปอยล์...
“ยอมรับเลยนะคะว่าหนูเคยคิดว่าอาจารย์เป็นคนไร้ความรู้สึก เพราะทุกครั้งที่เห็นหน้า จะเห็นอาจารย์มีแค่หน้าเดียวเท่านั้น”
“ผมเป็นมนุษย์ มีความรู้สึกครับ”
“นั่นสิคะ อาจารย์ไม่ใช่หุ่นยนต์สักหน่อย”
“แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาแพมคิดว่าผมเป็นหุ่นยนต์ไร้ความรู้สึกเหรอ”
“ก็...จะว่าแบบนั้นก็ใช่ค่ะ เพราะงั้นแพมเลยหวังว่าอยากจะเห็นอีกมุมหนึ่งของอาจารย์”
“แพมหมายถึงมุมไหน”
“ก็มุม...”
สายตาของแพมเปลี่ยนไป นึกไปถึงเรื่องที่ใกล้จะเกิดขึ้นในวันนี้ สองแก้มพลันเห่อร้อนเหมือนกับอุณหภูมิร่างกายที่สูงขึ้น รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวคล้ายจะไม่สบายอย่างไรพิกล
เธอกะพริบตาไล่ความคิดอกุศลออกไปจากสมอง มือที่ว่างอยู่จับแก้วไวน์ขึ้นจรดริมฝีปากแล้วดื่มด่ำมันจนหมด มารู้ตัวอีกทีสติสตังก็แทบจะขาดหายแล้ว
เธอดื่มเยอะเกินไป... ควรจะพอเพียงเท่านี้
“ว่าไง”
“...”
“แพมหมายถึงมุมไหน”
Guest
