ฝากพี่กฤชกับน้องพลอยด้วยนะคะ ผู้ชายอะไรคลั่งรักไม่ไหว เผลอไม่ได้จับกดทุกที 😮
#คลั่งรัก #ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างโบ้
......................................
โปรยปราย...
“คุณจับฉันมาทำไม” เสียงเธอสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ ความหวาดกลัวเข้าครอบงำจิตใจ ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเปิดเปลือยเนื้อตัวต่อหน้าผู้ชาย อีกทั้งยังเป็นคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน แม้จะเคยช่วยชีวิตเขาไว้ก็ตาม
“...” กฤชไม่ตอบ เขาลุกขึ้นจากโซฟาด้วยท่าทางเบื่อหน่าย ก้าวเท้าเชื่องช้าราวกับเสือจ้องตะครุบเหยื่อของมัน เดินใกล้เข้ามายังปลายเตียง ปรายตามองคนที่ไปยืนหลบอยู่อีกมุมของห้อง
“เอาเสื้อผ้าฉันคืนมา” แววตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นมองคนที่เดินเข้ามาใกล้ตาไม่กะพริบ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันจับตัวมาไม่พอยังถอดเสื้อผ้าเธออีก
คงไม่ใช่เขาใช่ไหมที่ถอดมันออก พลอยลดาผิวกายแดงซ่านเมื่อนึกถึงสายตาเมื่อครู่ที่มองมา
“ถ้าจับฉันมาเรียกค่าไถ่ จะเอาเท่าไรก็บอกมา ฉันจะให้ที่บ้านเอามาให้” พลอยลดาโยนหินถามทางเสียงสั่น ความกลัวแล่นเข้ามาในหัวใจ
“ฉันไม่ได้อยากได้เงินของเธอ” แววตาเย้ยหยันปรือขึ้นมองใบหน้าสะสวย แล้วลดระดับสายตาลงราวกับประเมินเรือนร่างของคนตรงหน้า
“แต่ฉันอยากได้เธอ"