คำโปรย
"ในวันที่น้ำตาหยดสุดท้ายของนางไหลลงเพื่อเขา นางคิดว่านั่นจะเป็นการสิ้นสุดทุกสิ่ง... แต่โชคชะตากลับลิขิตให้นางตื่นขึ้นมาอีกครั้ง อวี้เหยาเหยาต้องเผชิญหน้ากับการคัดเลือกเป็นชายารัชทายาทอีกครั้ง ทั้งที่หัวใจของนางยังคงถูกหลอกหลอนด้วยอดีตที่เจ็บปวด ในโลกที่ความงามเป็นเกราะกำบัง ความจริงอาจเป็นดั่งคำสาป นางจะหวนเลือกชะตาชีวิตเดิม หรือจะลุกขึ้นเปลี่ยนชะตาชีวิตใหม่เพื่อตนเอง? ติดตามเรื่องราวได้ใน 'เกิดใหม่ครานี้ไม่ขอเป็นสตรีโง่งม'"
"น้ำตาของข้าหยดนี้... จะเป็นหยดสุดท้ายที่ไหลลงมาเพื่อท่าน" เสียงของนางเบาหวิว แต่กลับหนักแน่นในความหมาย หัวใจของไป๋อวี้เหยาถูกบีบคั้นด้วยความเจ็บปวด ความทรมานที่เก็บไว้ภายในมานานเกินกว่าจะทนได้อีกต่อไป
ข้างกายของนาง มีเงาของบุรุษผู้หนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ มือของเขาสั่นเทาเมื่อนิ้วเรียวแตะลงบนใบหน้าที่เคยอบอุ่นของไป๋อวี้เหยา “ข้าขอโทษ” เขาพึมพำ
Cut Scene
ไป๋อวี้เหยาไม่ได้ตอบกลับอีกแล้ว ร่างกายของนางเริ่มเย็นลงช้าๆ แต่บนใบหน้าของนางยังคงปรากฏรอยยิ้มบางเบา เป็นรอยยิ้มแห่งการปลดปล่อยจากความทุกข์ทรมาน
นางจากไปพร้อมกับน้ำตา....หยดสุดท้ายที่จะไหลลงมาเพื่อ....เขา
________
นิยายเรื่องนี้เขียนจากจินตนาการล้วนๆ ไม่มีแหล่งอ้างอิงสถานที่บุคลหรือสิ่งของใดๆ
ฝากติดตามด้วยนะคะ
Guest
