ฮ่องเต้ลี่หยางผลักประตูตำหนักเสียงดัง เขาต้องการรู้ว่าเหตุใดฮองเฮาเฟยอวี่ใส่ความพระสนมเจียวจิง
“เหตุใดเจ้าสำเร็จโทษพระสนมเจียวจิง?”
“ท่านอุตส่าห์มาหาข้าถึงตำหนักเพราะเหตุนี้งั้นรึ?”
“เจ้าทำเกินไปแล้วฮองเฮาเฟยอวี่!”
“เหตุใดข้าจะสำโทษนางไม่ได้ ในเมื่อนางจงใจผลักลูกของข้าตกสระน้ำ”
“นางบอกข้าว่านางไม่ได้กระทำ เหตุใดเจ้าใส่ความพระสนมเยี่ยงนั้น?”
“ฮึๆ ข้าใส่ความนางงั้นรึ?”
“เจ้าโหดร้ายกว่าที่ข้าคิด”
“มันจะมากเกินไปแล้วนะฮ่องเต้ลี่หยาง ท่านเองไม่ใช่รึที่มอบอำนาจให้ข้าควบคุมดูแลเหล่าพระสนมของท่านตั้งแต่แรก”
“ข้าไม่คิดว่าเจ้าใจดำอำมหิตเยี่ยงนั้น?”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะฮ่องเต้ลี่หยาง ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนใจข้าได้ ท่านกลับไปเสียเถิด”
“เรายังคุยเรื่องนี้ไม่จบ เหตุใดเจ้าไล่ข้าเยี่ยงนั้น?”
“ฮองเต้ออกจากตำหนักของข้าบัดเดี๋ยวนี้!”
“ฮึๆ เหตุนี้เองผู้คนในวังร่ำลือถึงความโหดร้ายของเจ้า”
เพี๊ยะ!!! “ท่านกล้าดีเยี่ยงใด บังอาจดูถูกข้าเยี่ยงนั้น!”
“เจ้ากล้าตบหน้าข้างั้นรึฮองเฮาเฟยอวี่!”
“ออกจากตำหนักของข้าบัดเดี๋ยวนี้!” นางตรงไปยังห้องบรรทม นางจับมือองค์ชายแล้วร้องไห้ด้วยความสงสาร
🍊🍊🍊
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558
Guest
