ข้าคือแม่หญิงที่ร้ายกว่าผู้ใด

นางตื่นมาด้วยความทรงจำที่ลบเลือน

คนบนเรือนผู้ใดดีผู้ใดร้าย นางไม่อาจรู้ได้

แม้แต่บุรุษผู้เป็นผัวก็มิอาจวางใจ

นางต้องรู้ให้ได้ว่าผู้ใดอยู่เบื้องหลังการตายของบ่าวตน

ผัวที่ควรเป็นที่พึ่งพากลับชังน้ำหน้านางกว่าไส้เดือน

แล้วนางจักใช้ชีวิตอย่างไรเมื่อเป็นเมียชังหาใช่เมียรัก

**********************

“ข้าอยากนอนห้องผัวผู้ใดกล้าขัด!” นางเป็นเมียต้องการสิ่งใดผัวย่อมควรตามใจ

“เกิดมาไม่เคยพบเจอผู้ใดหน้าทนเท่าเอ็ง!” พ่อเหมเอ็ด น้อยคนนักที่จะกวนใจพ่อได้เพียงนี้

“ก็พบเสียเจ้าค่ะ ส่วนอ้ายอีคนใดอยากแต่งเข้ามาเรือนนี้ก็คงจักต้องทนมือทนตีนข้าหน่อย”

“เอ็งกล้าฤา!” ผู้เป็นเจ้าของเรือนชี้หน้าเมีย

“อีพูดซ้อนหรืออีดอกกระทือหน้าไหนเข้ามาข้าก็กล้าทั้งนั้น!”