สุดท้ายของชีวิตคืออะไร จากหญิงกำพร้า สู่เจ้าของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และจากไปในอ้อมแขนของเหล่าลูกๆ ไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกแล้ว สุดท้ายฉันก็ตาย...อย่างนั้นเหรอ? ทำไมโลกหลังความตายถึงได้หนาวแบบนี้

จากเด็กกำพร้าคนหนึ่งที่พ่อแม่ทิ้งไปตั้งแต่แรกเกิด เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของโรงพยาบาล ฉัน…หนิงเอ๋อร์ แม้ไร้ซึ่งสกุล แต่ก็หาได้สาปแช่งโชคชะตาไม่ ช่างหัวโชคชะตาปะไร ในเมื่อร่างกายก็มีครบสามสิบสองประการ หมั่นร่ำเรียนฝึกฝน ทำงานสร้างตัว และสุดท้ายก็จบลงที่…เจ้าของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า 

ไม่ใช่ว่าเพราะดวงซวยหรืออะไรหรอก เพียงแค่ไม่อาจจะทอดทิ้งเหล่าเด็กๆ ที่มีชะตาคล้ายกันได้ ก็เลยยังคงอยู่ใกล้เคียง วนเวียน และดูแล จากวันนั้นเป็นต้นมา 

หรือว่าอาจเป็นเพราะหัวใจดวงนี้โหยหาครอบครัวก็เป็นได้ เพียงแต่ครอบครัวหาได้ผูกมัดโดยสายเลือดไม่ แค่มีใจผูกพันเท่านั้น…เพียงเท่านั้น 

ชีวิตนี้ใช้ได้คุ้มค่าแล้ว จนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต บนเตียงสีขาวและแสงแดดที่สดใส เหล่าพี่น้องและลูกรักต่างยืนล้อมเตียงร่ำไห้ แต่อย่าได้ทุกข์ใจเลย ฉันคนนี้กำลังจะไปด้วยดี ขอแค่รอยยิ้มส่งท้ายสำหรับการบอกลาวิญญาณหญิงเฒ่าคนนี้…ก็เพียงพอแล้ว 

หลับตาลงอย่างแผ่วเบา ปล่อยกายและใจให้ล่องลอยออกไป พลันนึกว่า…ถึงคราปลดเปลื้องแล้วในทุกอย่างของชีวิต แต่… 

“ข้าว่าวิญญาณดวงนี้ก็เหมาะดีนะ สำหรับโลกของเจ้านะ” 

เอ๋…เสียงของใครกัน? 

 

นิยายเรื่องนี้ได้อ้างอิงวิถีชีวิตของจีนโบราณ เพราะการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศที่สุดโต่ง และบทพูดรวมทั้งชื่อของตัวละคร แต่!!!! ภายในเนื้อเรื่องไม่ได้อ้างอิงตัวบุคคล ชื่อสถานที่ และเหตุการณ์ในประเทศจีนเลย เพราะตัวนิยายถูกออกแบบให้เป็นโลกต่างมิติที่ดูคล้ายด้วยสภาพแวดล้อมเท่านั้น 

และนิยายเรื่องนี้จะมาแนวสโลไลฟ์ อาจมีการต่อสู้กันบ้าง แต่ไม่ดราม่าจองล้างจองผลาญกันเจ็ดชั่วโคตรแน่นอน 

จึงขอให้เสพอย่างมีความสุขนะขอรับ 

ปะแล่ม ปะแล่ม 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว