ลอยรัก

เมื่อผู้ชายสามคนทำน้ำปิงไว้เจ็บแสบ

คนแรก...หลอกลอยแพทั้งที่เธอเป็นลูกแท้ๆ

คนที่สอง...ปั่นหัวให้รักแล้วจากไป

คนที่สาม...เปิดหน้าท้าชนอย่างไม่กลัวชะตาขาด

เจอแบบนี้ผู้หญิงยุคใหม่สายบวก จึงต้องสรรหาสารพัดวิธีมาเอาคืนแบบเรียงตัว

เอ่อ...

แต่มันจะมีอยู่คนนึงที่เธอนั้นยอมให้ทั้งตัวทั้งใจ

...

เหล้าดอง?

พอนึกถึงน้ำสีแดงส้มแล้วคำพูดของตาก็ลอยมา

‘วัยอย่างเอ็งยังไม่ต้องพึ่งเหล้าดองของตาหรอก’

‘เหล้าตาเป็นยานะ เอ็งเล่นกินไปขนาดนั้นได้ยังไง ดีนะที่มากับแฟน’

“อย่าบอกนะว่า…”

ฉิบหายแล้ว!!

ตาก็ควรพูดให้เคลียร์ แต่จะโทษใครได้ในเมื่อตอนยกแก้วดื่มตายังนั่งใส่สมุนไพรจำพวกนั้นลงโหลอยู่เลย ทั้งหมดทั้งมวลก็ทำตัวเองทั้งนั้นน้ำปิงเอ้ย

หลอดไฟนีออนปิดแล้วเหลือเพียงโคมไฟตรงโต๊ะที่ชายหนุ่มเคยนั่งทำงานอยู่ โน้ตบุ๊กถูกเปิดค้างเอาไว้ ส่วนเจ้าของตอนนี้ไม่อยู่คงเข้าห้องน้ำ เนื่องจากมีแสงไฟลอดออกมาทางช่องประตู

“พี่คุณ~” แม้จะเกลียดเสียงกระเส่าตัวเองยามเรียกชื่อเขาแต่น้ำปิงก็ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

ร่างกายเปลือยเปล่ายืนอยู่ใต้น้ำของพี่คุณขานั้นเซ็กซี่และน่ามองมาก ผมเปียกปอนถูกเสยด้วยนิ้วเรียวสวยนั่นอีกยิ่งทำสตรีเพศหลงใหล

“ไม่นะน้ำปิง อย่าคิด”