“นาย!” โบตั๋นเอ่ยเรียกชวินทร์ด้วยอาการตกใจ จนดวงตาที่โตอยู่ก่อนแล้วโตขึ้นเป็นเท่าตัว
“คุณกลับมาได้ยังไง” ชวินทร์เอ่ยถามโบตั๋นขึ้นในทันทีที่เธอปรากฏตัว
“นั่นสิ แล้วที่นี่ที่ไหน นายชื่ออะไร” ครั้งนี้เป็นโบตั๋นที่เป็นฝ่ายเอ่ยถามชวินทร์ขึ้น เพราะเธอก็ไม่แน่ใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอกันแน่
“ผมชื่อชวินทร์ เรียก วิน ก็ได้ ที่นี่บ้านของผม หรือเอาจริงๆ แล้ว เป็นบ้านพ่อกับแม่ของผมแหละ” ชวินทร์ตอบคำถามหญิงสาวตรงหน้าอย่างกระจ่างแจ้ง
“แล้วโบตั๋นหายตัวไปมาได้ยังไง” ชวินทร์เป็นฝ่ายถามเธอกลับไปบ้าง เพราะเขาไม่เข้าใจการไปๆ มาๆ ของเธอเสียจริง ที่รวดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าเสียอีก มันดูจะฝืนกับสิ่งที่วิทยาศาสตร์พึงมี หรือว่าเธอคนนี้เหนือสิ่งที่เป็นวิทยาศาสตร์กันนะ
“อืมเรื่องนั้น ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน” โบตั๋นไม่ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นกัน ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน
“ผมว่าเกี่ยวกับหมวกใบนี้นะ” ชวินทร์เอ่ยออกมาอย่างสงสัยไม่น้อย
“หมวกไหมพรมใบนั้นอ่ะนะ?” โบตั๋นในน้ำเสียงที่ดูไม่เชื่ออย่างยิ่ง
“คุณอย่าดูถูกสิ่งประดิษฐ์ของผมเชียวนะ นี่มันหมวกเชื่อมจักรวาลนะครับ มันจะพาผมไปชมดาวนอกโลกได้แน่ แต่ตอนนี้ผมไม่แน่ใจแล้ว ว่ามันจะพาผมไปเห็นเรื่องนอกโลกอ่ะ เพราะมันพาคุณมาที่นี่แทน หรือว่าหมวกยังมีข้อผิดพลาดกันนะ” ชวินทร์ใช้มือคลำหมวกเหนือศีรษะของตนด้วยท่าทางที่สงสัยไม่น้อย แต่เขายังไม่ได้ถอดมันออก เพราะกลัวว่าถ้าถอดมันออกจะไม่ได้เห็นโบตั๋นอีกครั้ง โบตั๋นสาวน้อยที่ดูแล้ววัยน่าจะใกล้เคียงกันกับเขา เธอในชุดสีชมพูสวย มีผิวขาวกระจ่าง หน้าตาน่ารัก ผมสีน้ำตาลอ่อนเช่นเดียวกับสีของดวงตาของเธอ แม้เขาจะไม่ชอบมองผู้หญิงคนไหนเลย เพราะมัวแต่หมกมุ่นกับเรื่องเรียนเป็นหลักก็ตาม ทว่าเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เธอคนนี้น่ามองไม่น้อย
……………………
‘วันเวลาแม้แปรผัน คืนแลจันทร์แม้แปรเปลี่ยน
ข้ารอเจ้าเพื่ออยู่เคียง ไม่แปรเปลี่ยนไม่เลิกรา’
……………………
ชวินทร์ หรือ วิน หนุ่มวัยยี่สิบสองปี ผู้เป็นนักศึกษาปริญญาเอกอายุน้อยและนักประดิษฐ์แลกค่าจ้าง ผู้ไม่ประสาเรื่องความรักเอาเสียเลย อีกทั้งเชื่อมั่นในเรื่องวิทยาศาสตร์และการทดลองอย่างสุดใจ
โบตั๋น หรือ หมู่ตัน หรือ พีโอนี สาวน้อยวัยยี่สิบสองปีเช่นกัน เธอผู้มาจากแดนไกลผ่านสิ่งประดิษฐ์ของชวินทร์ ซึ่งชวินทร์ต้องหาคำตอบให้ได้ว่าเธอมาจากที่ใดกัน
ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดเดอร์ด้วยนะคะ
ด้วยรัก
พิชญ์ลดา
Guest
