สิบปีที่รอคอยรักแรกและรักเดียว
ใครที่ได้ยินคงคิดว่าเธอแสนจะซื่อสัตย์
ใช่…เธอไม่ต่างกับสุนัขที่รอเจ้าของ
แต่ประเด็นคือเจ้าของที่รอมากว่าสิบปีดันกลับมาพร้อมกับบอกว่าจะทิ้งนี่แหละ
การได้แต่งงานกับคนที่รักคงเป็นอะไรที่แสนวิเศษที่สุดในชีวิต ‘ เอลลิน ’ เองก็คิดเช่นนั้น สิบปีแห่งการรอคอยรักแรกและรักเดียว อนาคตแสนหวานกลับพังในพริบตาเดียวเมื่อรักแรกที่ว่าดันขอถอนหมั้นทันทีที่เจอหน้ากันอีกครั้งในรอบสิบปี
‘ จะไม่มีการหมั้นอะไรทั้งนั้น ขอโทษด้วยที่ทำให้เสียเวลา ตอนนั้นพวกเรายังเด็กมาก หวังว่าจะเข้าใจ ’
นี่คือคำพูดของ ‘ เหมันต์ ’ คนที่เธอรอมาแทบจะครึ่งชีวิต
เข้าใจ?
เข้าใจกับผีน่ะสิ!
‘ สิบปีนะโว้ย ไม่ใช่สิบวัน! ’
ใครจะเข้าใจก็เข้าใจไป เธอไม่เข้าใจโว้ย!
‘ นายไม่มีสิทธิ์มายกเลิกเรื่องหมั้น! รู้มั้ยว่าฉันเสียเวลามากแค่ไหนที่ต้องรอนาย! ’
‘ เท่าไหร่ ’
‘ อะไร? ’
‘ เรียกมาเลยค่าเสียเวลา สิบปีที่เสียไปคูณกับค่าตัวรายวันของเธอซะสิ ’
‘ ฉันไม่ได้ขายตัว! ’
‘ แล้วที่เร่เอาตัวใส่พานถวายถึงที่ขนาดนี้มันต่างอะไรกัน? ’
‘ ถ้าฉันหายไปจากชีวิตนาย นายคงจะมีความสุขมากสินะ ’
‘ อืม ’
‘ งั้นไม่ไป ยินดีต้อนรับสู่นรกค่ะที่รัก ’
ใครจะยอมก็ยอมไป เรื่องอะไรไอ้เอลลินคนนี้ต้องยอม!
อยากยกเลิกการหมั้นก็ย่อมได้ แต่ขอไอ้เอลลินคนนี้เอาคืนให้สาแก่ใจก่อนแล้วกันเหมันต์!
__________________________
ไม่อนุญาตให้ก๊อปงานเขียนทุกกรณี
Guest
