บนโลกใบนี้นอกจากมนุษย์ธรรมดาแล้ว ยังมีกลุ่มคนอีกพวกหนึ่ง cakeverse จะถูกเรียกว่า "เค้ก" กับ "ฟอร์ค"
เค้กจะไม่รู้ตัว ว่าตัวเองเป็นเค้ก จนกว่าจะเจอกับฟอร์ค (ส้อม) เค้กจะมีรสชาติอร่อยแตกต่างกันไป เช่นสตอร์เบอรี่ ช็อคโกแลตหรือคาราเมล และร่างกายของเค้ก ไม่ว่าจะเป็น เหงื่อ น้ำลาย น้ำตา หรือแม้กระทั้งเลือด ก็จะมีรสชาติตามเค้กของตนเอง เค้กสามารถรับรู้รสชาติได้ตามปกติเหมือนคนทั่วไป
ส่วนฟอร์คจะไม่สามารถรับรู้รสชาติอื่น ๆ ได้เลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่กินเข้าไปจะไร้รสชาติ มีเพียงแค่เค้กเท่านั้นที่ทำให้ฟอร์ครับรู้รสชาติต่าง ๆ และยังได้กลิ่นของเค้กอย่างชัดเจน เพราะเค้กถือเป็นของอร่อยสำหรับฟอร์ค
"หากฟอร์คคือผู้ล่า เค้กก็คือเหยื่อ"
แล้วทำไมผมจากที่เป็นผู้ล่าถึงกลายเป็นเหยื่อไปได้ล่ะ!!
เรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชายรักชาย รับไม่ได้โปรดกดออก
เรื่องนี้ 18+ หากรับไม่ได้โปรดกดออก
แต่หากรับได้ โปรดกดติดตามได้เลยค่าาาา
เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์ ทั้งตัวละคร สถานที่ล้วนเป็นเพียงสิ่งสมมติ โปรดใช้จักรยาน เอ้ย! วิจารณญาณในการอ่าน อิอิ
ไรท์ยอมรับคำติชมจากรีดเดอร์ทุก ๆ ท่านนะคะ จะติจะชมคอมเม้นต์มาได้เลยค่ะ ขออย่างเดียว อย่าหยาบนะคะ
เรื่องย่อ
เมื่อของหวานอย่าง 'น้องเสือ' ปีหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยอาเคเชีย ถูกใจส้อมอย่าง 'พี่เดียร์' ปีสามคณะวิศวกรรมศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยหิรัญญิการ์ ภารกิจ อ่อย ยั่ว มั่ว? จึงเกิดขึ้น
"ผมรู้นะครับ ว่าพี่เดียร์อยากชิมผม"
"ไม่..."
"ไม่ปฏิเสธใช่ไหมครับ พี่เดียร์"
"ไม่เอาผู้ชายโว้ยยยยย"
"เมื่อไหร่พี่เดียร์จะยอมกินผมล่ะ"
"จะยอมให้พี่กิน?"
"ใช่ ถ้าพี่ชิมผมกด ถ้าพี่กินผมกระแทก"
"ไอ้!!!!"
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ ยังไงก็ขอฝากพี่เดียร์กับน้องเสือไว้ในอ้อมกอดของใครหลาย ๆ คนด้วยนะคะ
Guest
