เสียงฝนตกหนักกระทบหลังคาร้านอาหารเล็ก ๆ ดังไปทั่วหมู่บ้านเล็กๆ ที่เงียบสงบยามค่ำคืน ในร้านนั้นมีกลิ่นหอมของต้มยำกุ้งที่คิวท์เพิ่งปรุงเสร็จลอยฟุ้งทั่วบรรยากาศ เด็กหนุ่มในชุดผ้ากันเปื้อนลายลูกสุนัขกำลังวางชามอาหารลงบนโต๊ะด้วยรอยยิ้มสดใส แม้จะเหนื่อยจากการทำงานทั้งวัน แต่เขาก็ยังเต็มใจช่วยแม่ดูแลร้านที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของครอบครัวเล็ก ๆ นี้
“คิวท์ ลูกเอาชามนี้ไปเสิร์ฟให้โต๊ะหกด้วยนะ เดี๋ยวแม่ไปเก็บเงินที่โต๊ะสามก่อน” แม่ของเขาบอกเสียงเรียบ แต่แววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใยยังคงฉายชัด
คิวท์พยักหน้ารับ ก่อนที่เสียงเคาะประตูร้านอย่างแรงจะดังขึ้นจนทำให้เขาชะงัก หันไปมองอย่างสงสัย ใครจะมาในเวลานี้กัน?
ทันใดนั้นประตูถูกเปิดออก ลูกน้องในชุดสูทสีดำสนิทสามคนเดินเข้ามา แต่ละคนมีสีหน้าเข้มขรึม และดูมีท่าทีไม่น่าไว้วางใจ คิวท์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มือที่ถือชามอาหารสั่นเล็กน้อย
"พวกคุณต้องการอะไรหรือครับ?" คิวท์ถามอย่างสุภาพ แต่แอบรู้สึกใจสั่นอยู่ภายใน
ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ มองคิวท์อย่างสำรวจด้วยสายตาที่ดูเคร่งขรึม ก่อนจะยื่นซองเอกสารสีดำให้ "พ่อของนายติดหนี้ที่บ่อนเจ้านายของชั้น นายควรรู้ไว้"
คิวท์ชะงัก ใบหน้าขาวซีดลงทันทีที่ได้ยินชื่อ "พ่อเหรอครับ... ผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย ก่อนที่มือจะยื่นไปรับซองมาดู พยายามตั้งสติแต่กลับรู้สึกเหมือนพื้นดินใต้เท้ากำลังถล่มลง
“พ่อของนายติดหนี้ก้อนใหญ่ และถึงเวลาที่นายจะต้องรับผิดชอบแทนเขา” ลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้น ก่อนที่อีกสองคนจะก้าวเข้ามาใกล้
“เดี๋ยว... เดี๋ยวก่อน! ผมไม่รู้เรื่องนี้เลยนะ! พ่อกับแม่ผมเลิกกันไปแล้ว!” คิวท์พยายามอธิบาย แต่เหมือนคำพูดของเขาจะไม่เป็นที่รับฟัง ใบหน้าของลูกน้องคนนั้นยังคงนิ่งสนิทเหมือนหิน
“ไม่สำคัญ ไม่ว่าใครจะรู้หรือไม่รู้ ยังไงนายก็ต้องไปกับเรา นายจะได้พบกับบาร์รอน เจ้านายของเรา”
ก่อนที่คิวท์จะทันได้หนี ลูกน้องสองคนก็เข้ามากระชากแขนเขาอย่างแรง คิวท์พยายามดิ้นแต่ก็ไร้ผล แม่ของเขาได้ยินเสียงร้องของลูกชายรีบวิ่งเข้ามา “อย่า! อย่าทำอะไรลูกชายฉัน!”
แต่พวกเขาไม่สนใจ คิวท์ถูกลากออกจากร้านท่ามกลางเสียงฝนที่ตกหนัก เสียงของแม่ที่ตะโกนเรียกอย่างสิ้นหวัง และหัวใจของคิวท์ที่เต้นรัวไปด้วยความกลัว
---
ในอีกฟากหนึ่งของเมือง บาร์รอน เจ้าพ่อมาเฟียผู้กุมอำนาจอันดับหนึ่งนั่งอยู่ในห้องทำงานที่ตกแต่งอย่างหรูหรา เขาก้มมองเอกสารที่ลูกน้องนำมาให้โดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แววตาคมกริบภายใต้คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อของลูกหนี้คนหนึ่ง
"พวกเขาอยู่ที่ไหน?" บาร์รอนถามเสียงเย็นชา
"เราได้ตัวลูกชายของเขามาแล้วครับ เขากำลังถูกพาตัวมาที่นี่" ลูกน้องคนหนึ่งรายงาน
บาร์รอนพยักหน้าอย่างไร้ความรู้สึก แต่ในใจลึกๆ ก็เกิดความสนใจขึ้นเมื่อได้ยินเกี่ยวกับ "ลูกชาย" ของลูกหนี้คนนั้นโดยไม่รู้ตัว
---
เมื่อคิวท์ถูกพาตัวมาถึงคฤหาสน์หรูที่อยู่ท่ามกลางความมืดและฝน คิวท์มองรอบตัวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกลัวและสับสน เขาไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป สิ่งเดียวที่เขาคิดถึงในตอนนี้คือแม่ของเขา และความหวังเล็กๆ ว่าเขาจะได้กลับไปหาเธออีกครั้ง
ทันใดนั้น ประตูใหญ่ถูกเปิดออก เผยให้เห็นบาร์รอน เจ้าพ่อมาเฟียผู้เป็นเจ้าของสถานที่นี้ ยืนอยู่ด้วยท่าทางที่เคร่งขรึมและสายตาที่เย็นชา คิวท์เงยหน้ามองชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่มีอำนาจล้นฟ้าอย่างไม่ตั้งใจ
"นายคือ คิวท์ สินะ" เสียงของบาร์รอนเย็นเยียบและหนักแน่น คิวท์รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นด้วยความตื่นกลัว
"ใช่...ครับ" คิวท์ตอบเสียงแผ่ว ความรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่ออยู่ต่อหน้าชายคนนี้
“เตรียมตัวไว้ นายต้องชดใช้แทนพ่อของนาย” บาร์รอนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความเมตตา
คิวท์ไม่รู้ว่าชีวิตของเขาจะเปลี่ยนไปอย่างไร แต่เขารู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของการถูกบังคับให้เข้ามาอยู่ในโลกของเจ้าพ่อมาเฟีย ผู้ที่เย็นชาราวกับไม่มีหัวใจ... แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกเหมือนกำลังถูกดึงดูดเข้าไปสู่โลกนี้อย่างไม่อาจปฏิเสธได้?
---
จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มน้อยผู้ไร้เดียงสาและเจ้าพ่อมาเฟียผู้เย็นชาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...
Guest
