"ให้ตายสิ ตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว คุณฟลอเรนซ์ คุณฟลอเรนซ์อยู่ได้ ทำไมถึงเอาแต่เรียกฉันว่าคุณฟลอเรนซ์ล่ะ เว้นระยะห่างทางสังคมเหรอ?"
"แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะคะ?"
"เรียกว่า พี่ฟลอเรนซ์ หรือ พี่สาวก็ได้ แล้วแต่เธอจะสะดวกเรียก"
"ให้เรียกพี่สาวจะดีเหรอคะ?"
"ใช่ ดีสิ ส่วนเธอชื่ออะไร คุณว่าที่ภรรยา?"
"พะแพรค่ะ"
"พะแพร..เป็นชื่อที่น่ารักดีนะ ฉันเองก็เคยอยากชื่อนี้เหมือนกัน"
"คะ!?"
"มีอีกเรื่องที่เธอควรรู้ก่อนตัดสินใจขอฉันแต่งงาน คือฉันทำจมูก3ครั้ง ปากกระจับ2ครั้ง ตากับคิ้วไม่ได้ทำเพราะสวยอยู่แล้ว ฉันต้องฉีดฟิลเลอร์ปากปีละ1-2รอบ เธอรับได้เหรอที่จะแต่งงานกับคนอย่างฉัน?"
"แน่นอนค่ะ ไม่ว่าคุณฟลอเรนซ์จะเป็นอะไร ฉันก็รับได้ทั้งนั้น ได้โปรดแต่งงานกับฉันด้วยนะคะ!"
"ฉันจะยอมทำสัญญาแต่งงาน3ปีกับเธอก็ได้ ถ้าเธอตกลงในข้อแลกเปลี่ยนของฉันด้วยเหมือนกัน"
"ว่ามาเลยค่ะ"
"อย่างที่เห็น ฉันไม่ได้สนใจชะนีน้อยอย่างเธอเลยสักนิด แต่ตระกูลกาศิกขัตติยะจำเป็นต้องมีทายาทไว้สืบสกุล ดังนั้นข้อแลกเปลี่ยนของฉันก็คือ เธอต้องมีทายาทให้ฉัน ข้อเสนอนี้ ตกลงมั้ย"
ฟลอเรนซ์จงใจยื่นทางเลือกที่่น่าลำบากใจที่สุดสำหรับผู้หญิงให้กับพะแพร เพื่อให้เธอละทิ้งและถอดใจที่จะดึงเขามาแต่งงานด้วย แต่ใครจะคิดล่ะว่า คำตอบของเธอคือ...
"ตกลงค่ะ ฉันจะมีทายาทกับคุณ"
"!"
บ้าไปแล้ว หล่อนคิดอะไรอยู่เนี่ย! นั่นมดลูกเธอนะย่ะ จะมายกให้ฉันง่ายๆไม่ได้สิ! เดี๋ยวเถอะยัยตัวดี เดี๋ยวแม่จะตีให้!