ที่ผมพยายามคัดไก่เวียดนามจากตัวที่ชนะหลักร้อยล้านขึ้นสนามใหญ่ เรื่องแข้งดีมันก็ส่วนหนึ่ง แต่ผมใส่ใจเรื่องความทนตัว ทนแผลหลัง เพราะเวียดนามจะถือว่าไก่ตีหลังตีตัวคือยอดไก่ ...ดังนั้นตัวที่เข้ามาชนหลักร้อยล้านขึ้นสนามใหญ่ แทบจะแข้งตีแผลตัวแผลหลังแทบจะเอาจุกนอนหมด แล้วดื้อด้านทุบไม่เลิก ...ดังนั้นไก่เวียดนามที่ตีหลังหัว หลังคอ ตีแผลหัวทั่วๆไป ถ้าไม่ทนเนื้อตัว ทนหลังจริงๆ แทบจะกองลงกับพื้นหมดในไฟท์แพงๆ ...ผมกล้าพูดผมคนแรกที่สะสมไก่เหล่าตีแพงๆสนามใหญ่ๆ มาไว้ในมือคนแรกในไทย แล้วผมจะพัฒนาดูผลงานกับไก่ในไทยเพื่อตีไก่เชิงสถานเดียว
ทนแข้งทุบอันแสนโหดที่เวียดนามมาได้ ลำพังแข้งไก่ทั่วๆไปจะเอามันลงนอนจุกได้มีลำบาก เพราะมันมีพื้นฐานลำตัวผิวพรรณ จิตในทรหดทนได้สบายๆ ตรรกะผมคิดแค่นี้ละ หาไก่มาเพาะ ...สไตล์แค่ได้ขายไปวันๆขายดีแน่ แต่ความทนได้ ออกแข้งแป๊บเดียวตีจาก และมีแรงตีเค้าได้มันคือไก่ได้เล่น