แกร๊ก~
ร่างบางสลึมสลือตื่นขึ้นมาบนเตียงขนาดใหญ่
"อื้อ ที่นี่ที่ไหนนะ" ร่างบางพยายามที่จะนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ 'มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ'
"ตื่นเเล้วหรอกกระต่ายน้อย" เสียงใสของคนร่างสูงเอ่ยทักทายร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง
"ปล่อยให้พี่รอซะนานเลยนะ" อีกเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น นั่นไม่ใช่เสียงใครเลยนั้นก็คือเสียงของร่างเพรียวที่พึ่งเดินเข้ามา
เเกร๊กก เเกร๊ก~
ร่างบางพยายามที่จะลุกขึ้นเเต่ก็ไม่สามารถลุกขึ้นได้เนื่องจากมือทั้งสองข้างของเธอถูกตรึงไว้กับหัวเตียงด้วยกุญเเจมือ
"ปล่อยนะ ฝนทำไมทำเราแบบนี้" ร่างบางเริ่มที่จะทำหน้าไม่พอใจเเล้วหันไปบอกให้ร่างสูงปลดพันธนาการที่ล็อคอยู่
"ฝนไม่อยากปล่อยเจ้ากระต่ายน้อยนิ่" ร่างสูงพูดเเล้วทำตาใสซื่อไม่รู้เรื่องให้ร่างบาง
"ฝนมีเเฟนแยู่เเล้วจะทำเราเเบบนี้ไม่ได้นะ" ร่างบางพอทำอะไรไม่ได้ก็เริ่มที่จะร้องไห้ออกมา
ทั้งสองพี่น้องหันมองหน้ากัน เเล้วก็หลุดขำกับความซื่อบื้อของร่างบาง
"เจ้ากระต่ายน้อย นี่พี่ของฝนเองไม่ต้องหวงน้าา"
"กระต่ายน้อยพี่ชื่อ ฝัน นะ หรือจะเรียกว่าผัวขาก็ได้ หึหึ" สาวร่างเพรียวบอกกับร่างบางด้วยน้ำเสียงทะเล้น ที่ทำให้คนฟังรู้สึกหวิวไม่ได้รู้สึกดีด้วยเลย
"พี่ฝันเดียวเมียพวกเราก็ตกใจกันพอดี" ร่างสูงเอ่ยเตือนสติพี่สาวตนเอง
"ใครเป็นเมียพวกเธอกัน" ร่างบางทำเสียงดุใส่ เเต่มันไม่ได้ทำให้ทั้งสองพี่น้องกลัวเลยเเม้เเต่นิด กลับรู้สึกชอบใจที่ เจ้ากระต่าย เเยกเขี้ยวใส่เสียอีก
"พอเเล้วเจ้ากระต่าย งั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่า"
Guest
