นางร้ายเช่นข้าขอไม่รักท่านอ๋อง

เม็ดฝนโปรยกระหน่ำลงสู่แคว้นเป่ยเปียน ดวงตาเศร้าโศกจับจ้องมองชายอันเป็นที่รัก กับสตรีที่ยืนข้างกายของเขาด้วยความเกลียดชัง 

ใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาอาบเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาสีใสหลั่งไหลริน หัวใจนางยามนี้เสมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด 

“เหตุใดท่านอ๋องเลือกนาง แทนที่จะเป็นข้า ท่านมีใจให้ข้าบ้างไม่ได้หรือเพคะ” นางจ้องมองบุรุษโอบกอดปกป้องสตรีข้างกายไว้แน่น 

สายตาอันเยียบเย็นชาที่เขามองมาที่นาง เต็มไปด้วยความเย็นชาและเกลียดชัง 

“ข้าไม่เคยรักสตรีร้ายกาจ ไร้ยางอายเช่นเจ้า! ไสหัวไปซะ อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก” 

สิ้นเสียงของชินอ๋อง แทบทำให้หัวใจนางแตกสลายเป็นผุยผง เพราะเหตุใดกันเขาถึงจงเกลียดจงชังนางเช่นนี้ สตรีเช่นนางมีสิ่งใดต่ำต้อยกว่าแม่นางข้างกายของท่านหรือ! 

หญิงสาวเงยหน้ากรีดร้องท่ามกลางสายฝน จ้องมองทั้งสองเดินจากนางออกไปอย่างไม่ไยดี มือเรียวกำหมัดแน่น นางคับแค้นเกลียดชังสตรีข้างกายเขาเป็นที่สุด นางจะไม่มีวันยอมแพ้ต่อโชคชะตา ต่อให้ทำเรื่องเลวร้ายสิ่งใดลงไป หัวใจของชินอ๋องต้องเป็นของนางเพียงผู้เดียว! 

***********************************