จบ เส้นรัก 0 เซนติเมตร
33
ตอน
67.6K
เข้าชม
19
ถูกใจ
34
ความคิดเห็น
358
เพิ่มลงคลัง
คำเตือนเนื้อหา
คำเตือนเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องอาจมีการสปอยล์ถึงเนื้อเรื่องหลัก
ทุกวันเสาร์ มึงจะมานอนบ้านกู นอนกอดกูจากด้านหลัง มือเล็กของมึงมักพาดเอวมาด้านหน้า นิ้วก้อยมึงอยู่ห่างจากปืนใหญ่กู ห้าเซนติเมตร แต่ไม่แล้ว ต่อไปนี้ มึงและกูจะไม่เหลือช่องว่างอะไรอีก

“ตัวละคร ฉาก เนื้อเรื่อง และเหตุการณ์ทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้ 

เป็นสิ่งที่ผู้แต่งสมมุติขึ้นทั้งสิ้น ตามจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น  

หนังสือเล่มนี้เป็นนิยายรักวัยรุ่น 

ซึ่งมีเนื้อหาเรท NC20+ มีคำหยาบ 

และในบางฉากอาจมีความรุนแรงทางเพศ ทั้งต่อร่างกายและจิตใจ 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน” 

................................................................ 

แก้ม เด็กหญิงที่ย้ายมาใหม่ในหมู่บ้าน  

ปืน เด็กชายที่พยายามอยู่ในห่างจากเด็กนิสัยเสีย 

แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็พลิกผันทำให้แก้มและปืนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ‘มึง’ ‘กู’ คือคำเรียกที่พวกเขาทั้งสองใช้เรียกัน  

ปืนอยู่ห้องคิงส์ 

แก้มอยู่ห้องควีน 

ทุกเช้า ปืนจะมารับแก้มไปโรงเรียนด้วยมอเตอร์ไซค์ 

ทุกวันศุกร์ แก้มจะมานอนค้างห้องปืน 

ความสัมพันธ์ลึกซึ้งไปไกลเกินคำว่าเพื่อน 

แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาคล้ายกลั่นแกล้ง ให้แก้มต้องจากปืนไปไกลไร้คำกล่าวลา แล้วแต่งงานกับคนอื่น 

พบกันอีกครั้ง 10 ปีต่อมา เมื่อปืนกลายเป็นบุตรบุญธรรมของสามีใหม่แม่  

ทั้งคู่จะยังเป็นเพื่อนกันได้หรือไม่? ในเมื่อสิ่งที่ปืนทำคือการย้อนกลับมาแก้แค้นสิ่งที่แก้มได้ทิ้งเขาไป 

หรือ . . . สถานะจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น 

…………………………………………. 

“อีกเรื่อง กูคิดอยู่นานเลยว่าจะบอกมึงดีไหม แต่มึงก็เป็นเพื่อนสนิท”  

มันเงียบไปอีกแล้วจนผมใจคอไม่ดี  

“เมื่อวานไอ้กำปั่นมาขอเป็นแฟน” 

มือแกร่งสีเข้มอย่างคนผิวสองสีกระชับไหล่เล็กแรงขึ้น เท้ายังก้าวเดินต่อเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้นแต่รู้สึกชาวาบลงปลายเท้า 

“แล้วมึงตอบไปว่าไง” 

ยายเตี้ยเงียบไปอีกแล้ว ผมจึงหยุดลงกลางทางแล้วผลักมันไปใต้ต้นไม้แถวนั้น 

“มึงตอบไอ้กำปั่นไปว่ายังไงแก้ม” 

“กูแค่ ... จะลองคบมันเป็นแฟนสักเดือน” 

หูผมกระดิกได้ใช่ไหม ทำไมรู้สึกร้อนวาบไปทั่วจนถึงทรวงอก หนังตากระตุกถี่หรี่ตาลงมองร่างเตี้ยกว่า ยายเตี้ยหลุบตามองพื้น 

“มึงเอาจริง?” 

“อืม กูแค่อยากรู้อะไรบางอย่าง” 

“มึงอยากรู้อะไรแก้ม” ผมคาดคั้นต่อ ใจหนึ่งต้องหยุดพูดเพียงเท่านั้นแล้วให้ธรณีสูบผมลงพื้นดินหายไปต่อหน้ายายเตี้ย แต่ใจหนึ่งที่ชั่วร้ายกว่ากลับอยากรู้คำตอบและหาทางกำจัดไอ้กำปั่นออกไป 

“มัน .. แค่ กูรู้สึกว่าอยู่กับมึงมากเกินไป ทุกอย่างกูทำร่วมกับมึง กินข้าว ดูหนัง นอนที่บ้าน ทุกอย่างเลย” 

คราวนี้ยายเตี้ยเงยหน้าขึ้นมาแล้ว ผมหัวใจจะหยุดเต้น สีหน้าแก้มคล้ายปิดบังบางอย่างอยู่ พวกเราไม่เคยมีอะไรปิดบังกัน และมันทำให้ผมรู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนมีเชือกเส้นเล็ก ๆ รัดอยู่และกำลังขึงจนตึงทีละน้อย 

“แล้วยังไงแก้ม มึงเลยอยากไปกินข้าวกับคนอื่น ดูหนังกับคนอื่น นอนบ้านคนอื่น อย่าง .. อย่างไอ้กำปั่นใช่ไหม” 

ผมหัวเสียสุด ๆ หงุดหงิด ฉุนเฉียว อารมณ์ทุกอย่างที่มัดรวมเอาด้านนิสัยเสียของผมออกมา  

“เย็นนี้มึงไม่ต้องไปบ้านกู ไปสมัครสอบบ้านไอ้กำปั่น และต่อไปมึงไม่ต้องซ้อนมอเตอร์ไซค์กูอีก” 

“ปืน ปืน” 

ผมได้ยินเสียงเล็ก ๆ เปล่งออกมาจากลำคอของยายเตี้ยยามผมสะบัดตัวเดินกลับไปทิศทางตรงกันข้ามกับโรงอาหาร หมดอารมณ์จะกินหรือทำอะไรทั้งนั้น ทางที่ดีโดดเรียนกลับบ้านไปเลยดีกว่า แต่ผมก็ไม่ทำอย่างนั้น ยังทนนั่งเรียนอยู่จนบ่ายสามครึ่งแล้วมองยายเตี้ยซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไอ้กำปั่นกลับบ้าน - - เวรจริงไอ้ปืน 

..................................................... 

“ทุกวันเสาร์ มึงจะมานอนบ้านกู” ปืนพูดโพล่งขึ้น 

“ใช่ มีอะไร” 

“มึงชอบนอนกอดกูจากด้านหลัง มือเล็กของมึงมักพาดเอวมาด้านหน้า” ปืนเอามือฉันไปทาบหน้าท้อง “ตรงนี้ กูต้องคอยจับมือมึงเอาไว้ตลอด” 

ฉันเอียงหน้าสงสัย นอนกอดกันมาหลายปี และกอดมันก็บ่อย ไม่เคยรู้เลยว่ามันจงใจจับมือไว้ 

“ห้าเซนติเมตร นิ้วก้อยมึงอยู่ห่างจากปืนใหญ่กู ห้าเซนติเมตร” 

ฉันหลุบตาลงมองทันทีแล้วเห็นหัวลำกระดกห่างแบบเฉียดฉิว แล้วพลันสะดุ้งเมื่อปืนเอามือฉันวางทาบลง 

“แต่ไม่แล้ว ต่อไปนี้ มึงและกูจะไม่เหลือช่องว่างอะไรอีก” 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (4)

5.0

ของรีวิวบอกว่าคุ้มค่ากับการอ่าน
ของรีวิวบอกว่าการบรรยายลื่นไหล
ของรีวิวบอกว่าเนื้อเรื่องสนุกชวนติดตาม