ดุจดวงชีวัน

เรื่องย่อ 

"เขาลือกันว่าครูใหญ่ที่จะมาประจำการที่นี่เป็นหม้ายขันหมาย"... 

"ใช่หรือ ฉันได้ข่าวว่าแต่งแล้วแต่ผัวตายคาอกเลยนะหล่อน"... 

"นี่ ๆ แต่ฉันได้ข่าวว่าผัวคนนี้ไม่ใช่คนแรกด้วยนะ เห็นว่าจะแต่งกับใครก็มีอันต้องแคล้วคลาดไปถึงสามคน!"... 

"ว๊าย! อย่างนี้ก็ผู้หญิงกินผัวตามตำราเขาว่าน่ะสิ!"... 

'หม่อมหลวงดุจดารกา ภัทธดิษฐ์' ราชนิกูลหญิงอนาคตไกลต้องขอย้ายราชการกลางคันเมื่อคำครหาเกี่ยวกับการสมรสที่ล้มเหลวถึง 3 ครั้ง 3 คราวของเขาเป็นที่โจษจันไปทั่วทั้งพระนครเสียจนเขาไม่อาจทนแบกหน้าไปทำงานในสถาบันไหน ๆ นั่นจึงเป็นเหตุให้เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะหลีกหนีคำครหาเหล่านั้นเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในโรงเรียนประชาบาลเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ไกลปื่นเที่ยงและความเจริญในทุกรูปแบบ 

แต่ระหว่างทางที่เขานั่งรถไฟจากหัวลำโพง-อุดรธานี เขากลับได้พบเด็กสาวคนหนึ่งในเที่ยวรถไฟขบวนสุดท้ายที่นครราชสีมา เด็กสาววัย 18 ย่าง 19 ปีที่กระหืดกระหอบมาขอตั๋วโดยสารใบสุดท้ายที่นายสถานีไม่มีให้ ความเห็นอกเห็นใจที่เขาต้องการจะช่วยเหลือเด็กสาวคนนั้นกลับกลายเป็นเหตุการณ์สำคัญที่จะทำให้ชีวิตของราชนิกูลหญิงผู้นี้เปลี่ยนไปตลอดกาล 

ตัวละคร 

หม่อมหลวงดุจดารกา ภัทธดิษฐ์ 

หญิงสาววัย 27 ปี สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนสตรีแห่งหนึ่ง ณ รัฐปีนังประเทศมาเลเซีย ก่อนจะกลับมาศึกษาต่อในแผนกฝึกหัดครู ณ มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในพระนคร ภายหลังเรียนจบปริญญาตรีด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 ม.ล.ดุจดารกาเข้ารับราชการเป็นครูในสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ และด้วยความรู้ความสามารถรอบด้านทั้งงานศาสตร์ งานศิลป์ และงานบริหารทำให้เขามีความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานอย่างรวดเร็วจนสามารถขึ้นเป็นรองครูใหญ่ในโรงเรียนมัธยมชื่อดังและกำลังจะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งครูใหญ่ในอีกไม่กี่ปีภายหน้า แต่แล้วอนาคตอันรุ่งโรจน์ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเขาถูกคำครหาจากแวดวงสังคมชาวพระนครถึงความล้มเหลวในเรื่องชีวิตคู่ที่มีอันต้องพลัดพรากจากพิธีสมรสถึง 3 ครั้ง 3 คราว ในที่สุด ม.ล.ดุจดารกาจึงตัดสินใจละทิ้งความสะดวกสบายและสังคมชนชั้นสูงเพื่อมุ่งหน้าสู่ความกันดารของชนบทเพื่อมามารับตำแหน่งครูใหญ่ในโรงเรียนประชาบาลขนาดเล็กที่ไม่มีข้าราชการคนไหนต้องการมาที่นี่แม้แต่คนเดียว 

เอื้อมเดือน ศรีไท 

นักศึกษาจากวิทยาลัยฝึกหัดครูที่ตัดสินใจเดินทางกลับบ้านที่จังหวัดอุดรธานีด้วยรถไฟขบวนเที่ยวสุดท้าย เธอเป็นหญิงสาววัย 18 ย่าง 19 ปีที่จบประกาศนียบัตรวิชาการศึกษา (ครูประถม) และกำลังจะศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้นเพื่อทำตามความฝันที่จะกลับมารับราชการครูในบ้านเกิดของตนเอง เอื้อมเดือนเชื่อมั่นว่าการศึกษาสามารถยกระดับคุณภาพชีวิตของชาวบนบทให้สามารถลืมตาอ้าปากได้ แต่กระนั้นกลับไม่มีใครร่วงรู้เลยว่าเหตุใดหญิงสาวอนาคตไกลผู้เป็นความหวังของคนทั้งหมู่บ้านถึงได้กลับมาภูมิลำเนากลางคันโดยมีเพียงปริญญาบัตรสำหรับครูประถมมาเพียงแค่หนึ่งใบทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะเรียนให้จบถึงอนุปริญญาเพื่อกลับมารับราชการเป็นครูมัธยมในโรงเรียนแห่งใหม่ที่รัฐบาลกำลังจัดตั้งและจะเปิดภาคการศึกษาในปีนี่เป็นปีแรก

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งล้วน ๆ โดย 

"บุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติขึ้นซึ่งมิได้มีเจตนาพาดพิงผู้ใดหรือสถานที่ใด" 

หากมีการอ้างอิงบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์ใด ๆ ขอให้ทราบโดยทั่วกันว่าถูกแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงของผู้อ่านและเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ผู้เขียนไม่มีเจตนาจะดิสเครดิตหรือกล่าวอ้างให้ผู้ใดหรือหน่วยงานใดได้รับความเสียหาย ทุกการกล่าวอ้างล้วนถูกแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ขอผู้อ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและรับสารอย่างมีสติ โดยสามารถแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพหรือให้กำลังใจผู้เขียนได้เสมอ เนื่องจากเป็นนิยายแนวยูริเรื่องที่สองของผู้แต่ง หากผิดพลาดหรือไม่ถูกใจประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย 

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ 

หมายเหตุ 

ไทม์ไลน์ (Timeline) ของนิยายเรื่องนี้จะอยู่ในช่วงปลาย พ.ศ. 2490-2500 ในช่วงประเทศกำลังฟื้นฟูเศรษฐกิจและสังคมหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 หรือเรียกอีกชื่อว่ายุค Baby Boomer ซึ่งก็คือยุคที่มีอัตราการเกิดของเด็กมากขึ้นหลายเท่าทำให้เกิดโรงเรียนมากมายขึ้นจำนวนมากทั้งโรงเรียนรัฐบาลและเอกชน นอกจากนี้ยังเป็นช่วงที่รัฐมีบาลมีการจัดตั้งวิทยาลัยครูและมหาวิทยาลัยเพิ่มมากขึ้นเพื่อผลิตบุคคลการและทรัพยากรบุคคลมาพัฒนาประเทศให้สอดคล้องกับเทคโนโลยีที่พัฒนาอย่างก้าวกระโดดที่เรียกโดยสากลทั่วไปว่ายุค Modernlism

สรรพนาม คำเรียกชื่อ ภาษาต่าง ๆ คุณไรท์ออกแบบศัพท์ขึ้นมาใหม่ หากผิดพลาดหรือขัดใจต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ปล. คุณไรท์ยังไม่ได้รีไรท์ ดังนั้นอาจมีคำที่เขียนผิด ตกหล่นบ้างต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ไว้แต่งจบคุณไรท์จะมารีไรท์ใหม่แน่นอนค่ะ 🙏🏻