แล้วจะเห็นใจกันวันไหน | มีอีบุ๊ก

ความสัมพันธ์ที่คิดถึงกันในวันที่ต้องการความช่วยเหลือ 

ความสัมพันธ์ที่นึกถึงในวันที่ต้องการแรงใจและกำลังใจ  

แล้ววันไหนจะคิดถึงกันด้วยความรู้สึกจากใจจริง ?  

........................................ 

> เรื่องราวของ.. เจ้าของอู่กับคุณครูฝึกสอน < 

คิมหันต์ ( 25 ปี )  

: เจ้าของอู่ซ่อมรถร้านดังประจำตำบลที่เผลอ ๆ อาจจะดังไปทั้งอำเภอก็ได้ ที่ดังไม่แพ้ชื่อเสียงการบริการของทางอู่แล้ว ก็คงจะเป็นช่างซ่อมรถของอู่นี่เอง แต่อย่างที่ใครเขาชอบว่า ฟ้าก็ช่างกลั่นแกล้งให้ชีวิตคนเราไม่มีอะไรพอดี แทนที่จะชอบใครสักคนที่มาชื่นชอบ กลับไปชอบอีกคนที่เห็นเขาเป็นเพียงคนให้ได้แค่การช่วยเหลือเท่านั้น ทั้งที่ใจของเขามันพร้อมให้มากกว่าการให้ช่วยเหลือที่เธอต้องการแน่นอน 300 % 

ขวัญข้าว ( 23 ปี )  

: คุณครูฝึกสอนชั้นอนุบาล 3 ที่เกิดความต้องการใครสักคนมารับบทเป็นแฟนกำมะลอ เพื่อหลอกล่อและเป็นไม้กันหมาให้ เพราะดันมีครูที่โรงเรียนมาวอแวด้วยเกินงามจนเกิดความรำคาญ อยากจะออกปากด่าก็ทำไม่ได้เลยต้องใช้บริการไม้กันหมาอย่างคิมหันต์ ที่บังเอิญกลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบ 15 ปี แถมยังยินดีช่วยเหลืออย่างใจดี(และเต็มใจ)เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน 

// ตัวอย่างในเรื่อง // 

“พี่ไม่อยากเป็นไม้กันหมาของข้าวแล้ว” 

“พี่คิม..” 

ไม่รู้ว่าความร้อนรุ่มที่มีอยู่รอบตัวมันเกิดจากอุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้นตามเวลา หรือความลุ้นระทึกกับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้กันแน่ ที่ทำให้เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาทั่วหน้าชายหนุ่มอย่างนี้ “ช่วยเห็นใจพี่ได้ไหมครับ พี่ต้องเป็นไม้คอยกันหมาให้ข้าวอีกนานแค่ไหน ข้าวถึงจะเห็นใจพี่ ว่ามัน.. ไม่อยากเป็นแค่ไม้แล้ว”  

หญิงสาวตาโตทันทีที่ได้ยินคำพูดของคนตรงหน้า เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกกับเธอมากมายขนาดนี้ มัน.. “ข้าวไม่..” ตาหวานประสานกับความจริงจังที่ค่อนไปไปทางเศร้าด้วยความลุแก่โทษ เธอไม่ได้มีเจตนาและไม่ได้ตั้งใจทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ “ข้าวขอโทษ พี่คิมอย่าร้องสิคะ ข้าวใจไม่ดีเลย” 

มือใหญ่ที่กดซับตรงหางตาพลันชะงักค้างเดี๋ยวนั้นทันทีที่เธอพูดจบ “พี่ไม่ได้ร้อง เหงี่ยมันเข้าตาเลยเช็ดออก” 

หมดกันบรรยากาศที่บิ้วอารมณ์เศร้ากันมาจนเกือบน้ำตาคลอตาม ความจริงจังที่สะสมมาตลอดเกือบห้านาทีพังทลายลงไม่เป็นท่า เพราะคำว่า เหงี่ย ที่แปลว่า เหงื่อ คำเดียวแท้ ๆ  

ขวัญข้าวกลั้นขำจนปีกจมูกบานแล้วกระพืออีก ใจจริงก็อยากจะปล่อยขำก๊ากออกมาเลยให้จบ ๆ ไป แต่ความเกรงใจพ่อคุณคนหน้าตาเคร่งเครียดตรงหน้าก็ตีขึ้นมาตักเตือนสติได้ทัน ขืนหลุดหัวเราะออกไปเขาคงจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอบูลลี่ภาษาไทยเขาเป็นแน่

☆ ไม่มีนอกกายนอกใจสักวินาทีเดียวค่ะ 

☆ ความสัมพันธ์เหมือนจะเป็นพิษแต่ความพิษไม่มีเลยสักนิดค่ะ เพราะมีแต่ความฟินและความฟินเท่านั้น >< 

ซีรีส์ : รักกันตอนไหน... 

- คืนนั้น คืนไหน...ที่ใจรู้สึกหวั่น (ขุน - วิว) : จบแล้ว 

- แล้วจะเห็นใจกันวันไหน ( คิม - ข้าว ) : on air 

--------////คุยกันนิดหนึ่งค่ะ////-------- 

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของซีรีส์ รักกันตอนไหน... นะคะ  

เรื่องราวของน้องข้าวกับผู้บ่าวเจ้าของอู่ซ่อมรถ ที่คนทั้งคู่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบ 15 ปี ครั้งแรกที่เจอกันในตอนเด็กน้องข้าวก็ขอความเห็นใจ และพี่คิมก็เต็มใจให้ความช่วยเหลือน้องเต็มที่ และกลับมาเจอกันอีกครั้งก็เป็นวันที่น้องต้องการความช่วยเหลืออีกแล้ว ซึ่งพี่ก็เต็มใจทำให้ด้วย แม้จะยังไม่รู้ว่าเป็นน้องก็ตาม (ก็ใจมันรู้สึกคุ้นเคยอะเนอะ)  

แต่ ! ! การกลับมาเจอกันในครั้งนี้ก็เป็นการกลับมาเจอกันในวันที่เหมาะสมจริง ๆ น้องข้าวมาเรียนที่บ้านยายเกือบจะ 6 ปีแล้ว แต่เพิ่งได้เจอกันในวันนั้นเป็นครั้งแรกเลย ทุกอย่างมันมีเวลาของมันจริง ๆ และเป็นเวลาที่น้องต้องการความช่วยเหลือด้วย แล้วคนที่จะช่วยน้องได้ก็เหมือนถูกวางไว้ให้เป็นพี่คิมคนเดียวเลยค่ะ 

> ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้พี่คิมไม่ต้องเช็ดเหงี่ยบ่อย ๆ 😆 และเป็นกำลังใจให้น้องข้าวเห็นใจพี่คิมเร็ว ๆ ด้วยนะคะ < 

ฝากกดติดตาม กดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้น และคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยน้าา 

เล่นแท็ก #แล้วจะเห็นใจกันวันไหน นะคะ 

++คำเตือน++ 

- นิยายเรื่องนี้ ตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนล้วน ๆ นักอ่านทุกคนโปรดใช้วิจารณญาณและใช้จินตนาการในการอ่านด้วยน้าา 

- เนื้อเรื่องมีบทสนทนาหยาบนิดหน่อย (เพื่อความอรรถรส) เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป 

** ฝาก ** 

เพจ : เฟร์ดา นักเขียน 

เฟซบุ๊กส่วนตัว : เฟร์ดา เฟอร์ 

ทวิตเตอร์(X) : @ffre_daawriter  

ช่องติ๊กต๊อก : นามปากกา เฟร์ดา , เฟร์ดา นามปากกา 

========================================= 

นิยายเรื่องนี้ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด 

* หากมีใครพบเจอผลงานที่เหมือน มีการคัดลอก หรือนำไปดัดแปลงเป็นผลงานของตัวเองหรือหารายได้ รบกวนแจ้งเฟอร์ด้วยนะคะ ผลงานทุกชิ้นเฟอร์คิดพล็อตเอง เขียนเองทุกคำ ทั้งหวงทั้งรักประดุจลูกที่คลอดมาเองเลยค่ะ 😁 ฝากกันด้วยน้าา🙏💖