“หม่อมฉันมีอะไรจะทูลให้ฝ่าพระบาททรงทราบเช่นกัน”
“อะไร!”
“หม่อมฉันจะทูลว่า...หม่อมฉันก็ไม่ต่างอะไรกับพระองค์เช่นกัน หม่อมฉันก็จำเป็นต้องแต่งงานกับพระองค์เพราะหน้าที่เท่านั้น”
“เจ้า!”
“หม่อมฉันขอสาบานเช่นกันเพคะ” สตรีแห่งราชตระกูลกล่าวอย่างหยิ่งผยอง
“ข้าแต่เทวดาอารักษ์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย เราพัชวรินทร์เทวี ราชธิดาแห่งวลัยวรินทร์ ขอสาบานว่า
ต่อไปในภายหน้าแม้นเจ้าชายวิษณุพงษ์จะมาคุกเข่าอ้อนวอนลงตรงหน้า ต่อให้พระองค์ทำดีกับเราเช่นไร
ก็ไม่มีวันที่เราจะรักพระองค์ แม้นวันใดเราผิดคำสาบานขอให้เราประสบหายนะจนถึงแก่ชีวิต....” สิ้นสุรเสียงผยอง ก็ปรากฏเสียงฟ้าลั่นครืนเพียงครั้งเดียวก่อนจะหายไป.
. ดั่งเป็นสัญญาณว่าสวรรค์ได้รับรู้คำสาบานของพระองค์แล้ว.....