เธอเห็นมอร์เตอร์ไซค์คันใหญ่วิ่งออกมาจากประตูโรงพยาบาลพอดี จึงรีบวิ่งไปโบก
“พี่วิน พี่วินจอดๆ”
มอร์เตอร์ไซต์คันนั้นจอดที่หน้าเธอ หญิงสาวมัวแต่รีบจะไปให้ทันรถไฟฟ้าเที่ยวสุดท้าย จึงไม่ได้มองดี ๆ ว่ามอร์เตอร์ไซค์คันนั้นไม่ใช่วินมอร์เตอร์ไซค์ธรรมดา
“ไปสถานีรถไฟฟ้าจ้า”
คนขับเปิดหมวกกันน๊อกออก “ขึ้นมาสิ พี่ไปส่งถึงบ้านเลย”
“พี่หมอ !”
อิงฟ้าตาโต หัวใจเต้นระทึกทั้งดีใจ และตกใจ ไม่คิดว่าหมอนนท์จะแว่นมอร์เตอร์ไซต์มาทำงาน แต่เอ๊ะ.... มองดี ๆ มอร์เตอร์ไซต์คันนี้ไม่ธรรมดาเป็นรถชอปเปอร์ เพราะเป็นรถซูเปอร์คาร์ Ecosse Spirit ES1 ของฝรั่งเศสมีราคาสูงถึง 3.6 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 100 ล้านบาท
หมอนนท์เห็นหญิงสาวยังอึ้งอยู่จึงเอ่ยขึ้นว่า “เป็นอะไร... ไม่กล้าซ้อนมอร์ไซต์รึ”
“กะ..กล้าค่ะ”
อิงฟ้าได้สติคืนมา
“ใส่หมวกด้วย จะได้ปลอดภัย”
หมอนนท์จึงลงจากรถ แล้วเอาหมวกกันน็อกที่ใต้เบาะให้อิงฟ้า หญิงสาวรับมาใส่อย่างเก้ ๆ กัง ๆ
“เดี๋ยวพี่ใส่ให้”
ชายหนุ่มสวมหมวกกันน๊อตให้อิงฟ้า ทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมาก มากจนอิงฟ้าได้กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่เป็นกลิ่นเฉพาะในโรงพยาบาลจากตัวเขา ทั้ง ๆ ที่กลิ่นนี้ไม่โรแมนติกเอาเสียเลยแต่หัวใจเธอกลับเต้นแรงจนกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน
“ขอบคุณค่ะ”
อิงฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่อเขาใส่หมวกให้เธอแล้ว
“ขึ้นมาสิ”
“ค่ะ”
เธอขึ้นมอเตอร์ไซต์ซูเปอร์คาร์ Ecosse Spirit ES1 นั่งรักษาระยะห่าง จนคนขับต้องบอกว่า
“นั่งแบบนั้น เดี๋ยวก็ตกกันพอดี”
“แล้วต้องนั่งยังไงคะ”
“กอดเอวพี่ไว้ด้วย รถคันนี้มันแรง ต้องกอดพี่ไว้แน่น ๆ”
“ค่ะ”
อิงฟ้าโน้มลงไปกอดเอวเข้าไว้ เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้ เพราะหัวใจเต้นแรงเกินไป
จากนั้น หมอนนท์ก็ขับรถออกไป อิงฟ้ารู้สึกว่ามีความสุขมากจนคิดว่าบ้านกับโรงพยาบาลมันใกล้กันเกินไป ทั้งที่เมื่อก่อน เธอรู้สึกว่าบ้านกับโรงพยาบาลไกลกันมาก
------------------------------------------------
อ่านฟรีจนจบ
ไรท์เปิดให้อ่านฟรีหลังการอัพเดต 1-24 ชม.
อยากอ่านฟรีจนจบ>>> กดหัวใจ+เก็บเข้าชั้นไว้นร้า
*** สำหรับคอมเมต์น่ารัก ๆ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ****
Guest
