ฝากติดตาม กดใจ และเข้าชั้นด้วยนะคะ
******
“เรียกร้องความสนใจอะไรอีก เลิกปั่นหัวคนอื่นสักที”
เขาจงใจต่อว่าคนป่วย ไม่เชื่อในการกระทำของเธอสักนิด
แม้แต่อาการป่วยนั่นก็ด้วย หากไม่ได้รับการยืนยันจากแพทย์เขาก็คงไม่เชื่อ
และคิดว่าเข้าโรงพยาบาลเพื่อเรียกร้องความสนใจ
……
“มานอนนี่สิคะ จะไปนอนตรงนั้นทำไม”
“ไม่อยากนอนร่วมเตียงกับเธอ”
“แต่ตรงนั้นไม่มีผ้าห่ม เดี๋ยวพี่ธามจะหนาวนะคะ”
“หนาวตายก็ดีกว่านอนกับเธอ” ชายหนุ่มย้อนกลับทันควัน
หากต้องนอนร่วมเตียงกัน เขายอมนอนหนาวอยู่ตรงนี้ดีกว่า
“พี่ธาม !” อัครภาชักสีหน้า รังเกียจอะไรกันนักหนา
วันที่เจอไอ้โรคจิต เขายังจับเท้าเธออยู่เลย ก็นึกว่าไม่ได้รังเกียจกันแล้วซะอีก
“ไปนอนได้แล้ว พักผ่อนซะ”
“เป็นห่วงชาเหรอคะ”
“เป็นห่วงลูก”
“แต่ชาเป็นห่วงพี่ธาม”
ธามไทถลึงตาใส่คนที่ยิ้มทะเล้น อยากรู้จริง ๆ ว่าตอนที่หมดสติไป
เธอไปพบเจอกับอะไรมากันแน่ พอตื่นขึ้นมาถึงได้กลายเป็นคนละคนได้ขนาดนี้
+++++
นิยายเรื่องนี้ มีเนื้อหาโจ่งแจ้งบางช่วง ชื่อตัวละคร สถานที่
และการกระทำล้วนเป็นเรื่องสมมติ
เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม
Guest
