พี่เต้ ♡ มะปราง
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น นักอ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา การกระทำหรือคำพูดที่รุนแรง
ผู้อ่านควรมีอายุ 18 ปีขึ้นไป
☆☆☆
มีอีบุ๊คแล้วค่ะ
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjY0NTE5MSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMxOTU1MSI7fQ
ตัวอย่างแบบเล็กน้อยพอเป็นน้ำจิ้ม
“เป็นผู้หญิงไม่ระวังตัวแบบนี้ ระวังต่อไปจะมีผัวแบบไม่ทันตั้งตัว” และนั่นคือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ
☆☆☆
"ถ้าชอบกับอยากได้ในความคิดเธอมีความหมายเดียวกัน ฉันก็คงจะชอบเธอล่ะมั้ง" มะปรางเม้มปากแน่นมองคนที่กอดตัวเองอยู่อย่างอยากกินเลือดกินเนื้อแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
☆☆☆
เมื่อเธอบอกให้เขาให้รู้เรื่องที่ตัวเองจะลาออกเขาก็มองเธอด้วยรอยยิ้มที่ไม่มีความแปลกใจให้เห็น สีหน้าเขาบ่งบอกว่าคิดไว้อยู่แล้วว่ายังไงเธอต้องลาออก และพอเธอบอกว่าจะเรียนเขาเงียบไปก่อนจะพูดมาสั้นๆ ว่า
“เรียนก็ดี จะได้ไม่โง่” มะปรางแอบชักสีหน้า แต่ดันไม่พ้นคนตาไวที่พอเห็นก็เอื้อมมือมาผลักหัวเธออย่างแรงจนหัวเธอแทบคะมำ มะปรางจับหัวของตัวเองแล้วถามอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้าปรางโง่ก็เป็นเพราะคุณเต้ผลักหัวปรางนั่นแหละค่ะ”
“เว่อร์”
“ไม่เว่อร์ค่ะ”
“คิดว่าโง่อยู่แล้วซะอีก” ผู้ชายอะไรไม่รู้ปากร้าย มะปรางได้แต่แค้นอยู่ในใจเพราะสู้ตรงๆ ก็ไม่ได้ เธอเชื่อเลยว่าถ้าสู้เขาต้องทำกลับมาแรงกว่าแน่นอน ไอ้ชั่วเอ๊ย!
///
-- สวัสดีนักอ่านค่ะ องศาเดียว เองนะคะ --
นิยายเรื่องนี้จะลงให้อ่านฟรีจนจบก่อนจะปิดตอนค่ะ
ยังไงก็ฝากกดติดตาม กดหัวใจ เพื่อไม่ให้พลาดการแจ้งเตือน และร่วมลุ้นสนุกกับกิจกรรมที่จัดขึ้นค่ะ
สามารถติดตามเพจได้ที่
https://www.facebook.com/Ongsadiao
♡♡♡♡♡
ไรท์เตอร์ : นักอ่านคนไหนคิดถึงไรท์น้าาา (ชะเง้อคอมองหา)
นักอ่าน : เหมือนจะไม่มีนะคะ
ไรท์เตอร์ : ไม่มีได้ไง นี่ไงมาแล้วหนึ่งคน ฮิฮิ
นักอ่าน : ก็แค่แวะมาดูเฉยๆ ค่ะ
ไรท์เตอร์ : ผ่านมาห้าสิบปียังปากแข็งเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ
นักอ่าน : นั่นก็นานเกิ้นนน ไรท์หายไปไม่ถึงสองเดือน เว่อร์จริง!
ไรท์เตอร์ : หยอกเล่นจ้า มาแล้วก็อยู่กันก่อน ลูกสาวคนใหม่ต้องการกำลังใจจำนวนมาก
ทุกคอมเม้นต์ที่นักอ่านส่งมาให้คือกำลังใจชั้นดีของนักเขียน ขอฝากตัวอีกครั้งนะคะ
เยิฟ เยิฟ