พันธนาคราช

**********‼️ชี้แจงกับนักอ่าน‼️*********** 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ปานลดาไม่ต้องการหลบหลู่หรือทำลายความเชื่อของกลุ่มคนใดกลุ่มคนหนึ่ง เนื่องจากเป็นเรื่องที่แต่งตามจินตนาการของปานลดา ตัวละครและเหตุการณ์ในเรื่อง จึงเป็นเรื่องสมมติทั้งหมด‼️ ขออภัยหากกระทบต่อจิตใจ ความเชื่อ หรือขัดต่อหลักศาสนาที่กลุ่มคนนับถือ ปานลดาจึงกราบขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ 

"เรียกพี่ได้อย่างไรเจ้าคะ อายุท่านตั้ง 2,000 ปี ข้าต้องเรียนปู่ทวดถึงจะถูก" เก็จมณีพูดออกมาด้วยหน้าตาใสซื่อ แต่กระนั้นก็ทำให้อีกคนหน้าแดงด้วยความโกรธได้ 

"หยุดบอกว่าพี่แก่ เดี๋ยวเจ้าจะได้รู้ว่าคนแก่ทำอะไรได้บ้าง" ไม่ว่าเปล่าแขนแกร่งของพญาอนันแสนก็ตวัดรัดรอบเอวบางได้อย่างง่ายดาย 

“พี่ตกหลุมรักเจ้าตั้งแต่แรกเห็น พี่ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน เจ้าเล่ารู้สึกเช่นไรกับพี่” พญาอนันตแสนเริ่มบทสนทนาขึ้นมาเสียดื้อ ๆ ส่งผลให้แก้มเนียนแดงระเรื่อ 

         “เอ่อ...น้อง น้องก็รู้สึกดีกับท่านพี่เจ้าค่ะ” เก็จมณีตอบอ้อมแอ้ม เธอไม่กล้าสบสายตาอันทรงพลังนั่น มันทำให้หัวใจเธอเต้นแรงเกือบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว 

         “แล้วอย่างไร เจ้าชอบพี่บ้างหรือไม่” พญาอนันตแสนที่นั่งชันเข่าขวาบนแท่นบรรทม แขนซ้ายค้ำพยุงตัวมองหน้าเก็จมณีที่นั่งอยู่ข้างเขา มือหน้าข้างที่ว่างถูกยกขึ้นมาเชยคางมนให้ใบหน้าแสนสวยเงยขึ้นมาสบตาเขา 

         “ชะ...ชอบเจ้าค่ะ อื้อ!!” สิ้นเสียงชอบปากน้อยก็ถูกรุกล้ำด้วยริมฝีปากหนา เขาช่ำชองเกินไปแล้ว เก็จมณีคิดในใจ แต่ไม่วายที่จะคล้อยตามเขาอย่างง่ายดายริ้นร้อนถูกส่งเข้ามาไล่ต้อนลิ้นของเธอข้างในโพรงปาก ชายหนุ่มผละออกเล็กน้อยเพื่อเว้นช่องว่างให้เธอได้หายใจ ไม่นานก็กลับมาเข้าประกบจูบอีกครั้ง และอีกครั้ง มือหนาถูกยกขึ้นมาเคล้าคลึงอกอวบอย่างอดเสียไม่ได้ และนั่นก็สร้างความกระสันเสียวให้กับทั้งสองไม่น้อย เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอปล่อยให้เขาทำตามใจตนเอง เธอปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่าเธอก็ชอบจูบของเขา ก่อนเรื่องจะเลยเถิดมากกว่านี้ เก็จมณีจึงผละออกจากเขาเล็กน้อย 

********************คำเตือน********************** 

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาบรรยายฉากรักแบบโจ่งแจ้ง และรุนแรง ขอให้ท่านผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านน๊า