“เธอมากับฝน สวยตรงที่เดินตากฝน….กลัวเปียกฝน เธอก็ยังสวยดี
เธอมาจากไหน…. ฝนจงเป็นใจอย่างนี้ เจอแบบนี้ใจมันเลยร้อนรน"
"ไม่ชอบหน้าฝนเลยว่ะ" ต้นเหตุ ของอาการใจสั่นทุกครั้งที่เจอเธอ อาการหงุดหงิดที่ไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเอง
“มองทำไมวะ…อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย ช่างมันเหอะตอนนี้ต้องรีบไป ตัวเปียกไปหมดแล้ว บ้าจริง…”
*********
"วันนี้ห้องเรามีเพื่อนนักเรียนใหม่คนนึง แนะนำตัวเองให้เพื่อน ๆ รู้จักหน่อยจ่ะ"
“เราชื่อ พู่กัน ฝากตัวด้วยจ้า”
“เดี๋ยวทำไมยัยนั่น มานั่งอยู่ห้องเราวะ”
“เด็กใหม่ ชื่อพู่กัน มึงรู้จักเค้าหรอครับคุณโชเปง”
สายตาชำเลืองมองเพื่อนนักเรียนใหม่อย่างหงุดหงิด เพราะตอนนี้รู้ว่าตัวเองควบคุมสายตา อาการ
และลมหายใจของตัวเองแทบไม่ได้ ‘เธอมันมอนส์เตอร์ชัด ๆ’
*******************************
“ใช่! เราว่าเราจะกลายเป็นไอ้โรคจิตก็เพราะเธอนั่นแหละ รู้ตัวหรือเปล่า ว่าตอนนี้โชว์ต้องการ!!! พู่กันแค่ไหน”
“นายแค่อยากแกล้งเราใช่ไหม?”
ทันใดนั้น โชก็ไม่อาจจะหักห้ามความต้องการของตัวเองไว้ได้ สติขาดสะบั้นลงทันทีที่พู่กันน้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้าตาสวยนั่น หัวใจเรียกร้องหาเธอจะซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้ง ๆ ที่พยายามจะห่างเธอแล้ว แต่เธอก็มาวนเวียนให้เค้าเห็นเสมอ
ทฤษฎีรถสีแดงที่เค้าอ่านเจอมันถูกพิสูจน์แล้วด้วยตัวเค้าเอง
******
พระเอก: โชว์แปง เงียบ นิ่ง พูดน้อย แต่ทำเลย ชอบเอาชนะ หวงของที่สุด
เอกลักษณ์พิเศษ เล่นดนตรีเก่ง สูงใหญ่ หล่อหน้านิ่ง หญิงชอบแต่ไม่ค่อยกล้าจีบ
นางเอก: พู่กัน ร่าเริง ตลก เข้ากับคนง่าย ใจร้อน ไม่ค่อยโกรธใคร แต่เกลียดเลย
เอกลักษณ์พิเศษ พูดเก่ง เรียนเก่ง หัวไว ห้าวๆ แต่หัวกระไดไม่เคยแห้งจ้า
พาร์ทนิยาย ยาวนานตั้งแต่เรียนมัธยม มหาวิทยาลัย และทำงาน
ทฤษฎีรถสีแดงที่ต้องการ การพิสูจน์ยาวนาน โอกาสของพระเอกปากแข็ง ใจแข็ง ดูซิว่าจะหนีพู่กันพ้นไหม 555+
หมายเหตุ : บุคคลและสถานที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเอง
:อ่านแล้วสนุกกดใจ คอมเม้นท์ให้หน่อยน้า เลิฟๆ จ้า
Guest
