อวี้เหลียนได้รับนามเช่นนี้ก็เป็นเพราะนางถือกำเนิดมาพร้อมกับปานรูปดอกบัวที่ข้อมือด้านขวา
แต่ผู้ใดก็หาได้รู้ว่าแท้จริงแล้วอวี้เหลียนผู้นี้เคยใช้ชีวิตมาแล้วหนึ่งชาติ น้ำแกงยายเมิ่งไม่สามารถทำให้นางลืมเลือนความทรงจำในชาติก่อนได้
ชาติที่แล้วของอวี้เหลียน นางได้ใช้ชีวิตอยู่ในปีสามพันสิบเจ็ด ยุคแห่งเทคโนโลยีอันล้ำหน้าแต่กลับขาดแคลนทรัพยากรอย่างยิ่ง
เด็กทุกคนที่เกิดมาต้องได้รับการพัฒนาทางสมองอย่างเข้มข้นตั้งแต่เกิด ทุกคนรอบตัวอวี้เหลียนล้วนฉลาดเฉลียวมีความสามารถพิเศษอันเก่งกาจ มีเพียงแต่นางที่สมองพัฒนาสู้ผู้อื่นไม่ได้แถมความสามารถพิเศษก็ดีสู้ผู้อื่นไม่ได้อีก
แต่ถึงกระนั้น แม้นางจะไม่ได้เก่งกาจเท่ากับเพื่อนพี่น้อง แต่ด้วยความจิตใจดีของนาง ทำให้เหล่าผองเพื่อนล้วนแต่ช่วยเหลือสนับสนุนนางมาตลอด
จนกระทั่งวันหนึ่งที่ไฟสงครามแย่งชิงพื้นที่ป่าระหว่างมนุษย์และสัตว์มาถึง เพื่อนในกลุ่มของอวี้เหลียนกำลังพลาดพลั้ง ในขณะนั้นเอง อวี้เหลียนผลักเพื่อนคนนั้นออกแล้วรับอันตรายนั้นเอาไว้เอง
นางคิดมาตลอดว่าโลกใบนี้ไม่มีชีวิตหลังความตาย ที่ไหนได้ สุดท้ายนางก็ยังต้องต่อแถวเพื่อดื่มน้ำแกงยายเมิ่งอยู่ดี
เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งนางกลับพบว่าตนเองเป็นเด็กทารกที่ยังไม่ลืมเลือนเรื่องราวในชาติก่อน...
แล้วจะทำอย่างไรต่อ เมื่อนางมาอยู่ในยุคโบราณ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก แถมดูแล้วยังยากจน แม้กระทั่งข้าวสักเม็ดก็ยังไม่สามารถหามาเติมเต็มกระเพาะได้