บทนำ
ข้าหลีซือเสินจวินเป็นเทพที่อยู่ในตำหนักเทพแห่งดวงชะตา
เป้าหมายสูงสุดของข้าคือการเลื่อนขั้นไปเป็น ‘ซ่างเฉิน’ หรือก็คือเทพชั้นสูง
วันนี้แล้วที่ข้าจะต้องลงไปฝ่าด่านเคราะห์บนโลกมนุษย์เพื่อเข้าสู่หนทางการเป็นเทพชั้นสูง
ข้าเดินออกมาจากห้องส่วนตัวมาหาท่านเทพแห่งดวงชะตาที่ห้องทำงานเปิดโล่ง
ภายในนี้มีกระจกมากมายที่สะท้อนชีวิตของเทพเซียนทุกองค์ที่ลงไปฝ่าด่านเคราะห์
หน้าที่ก่อนหน้านี้ของข้าในแต่ละวันคือการตรวจดูว่าชีวิตของพวกเขาเป็นอย่างที่ลิขิตเอาไว้หรือไม่
แต่ต่อจากนี้ข้าจะไม่ได้ทำหน้าที่นั้นอีกแล้ว เพราะถึงคราวที่ข้าต้องลงไปฝ่าด่านเคราะห์บ้างแล้ว
“มาแล้วหรือ”
เทพแห่งดวงชะตาในรูปลักษณ์ชายวัยกลางคนท่าทางดูใจดีเอ่ยขึ้น ใบหน้ายังคงก้มลงต่ำมองตำราที่อยู่ในมือ ไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตาข้าที่มองเขาด้วยสายตาเว้าวอน
“ข้าจะต้องไปแล้วนะเจ้าคะ”
“อ้อ”
นิ่งมาก ท่านเทพตัดหางปล่อยวัดข้าแล้วหรือ!
“ข้าอุตส่าห์รับใช้ท่านเทพด้วยความจริงใจมาหลายร้อยปี ไม่ให้สิทธิพิเศษข้าเลยหรือเจ้าคะ”
ข้ากล่าวประโยคนี้เป็นครั้งที่สามเห็นจะได้ สองครั้งแรกล้วนได้รับการปฏิเสธ ข้าทำใจเอาไว้ว่าครั้งนี้ก็คงเช่นกัน
“เลือกมาสักเล่มสิ แล้วเจ้าจะได้คู่มือการใช้ชีวิต”
ไม่คิดว่าท่านเทพจะมอบให้จริง ๆ ข้ากวาดตาดูหนังสือนิยายของโลกมนุษย์ที่มีชื่อเรื่องชวนขมวดคิ้ว
“ข้าเข้าใจแล้วว่าเหตุใดท่านเทพจึงขีดเขียนชะตาของเทพเซียนท่านอื่นได้น่าเวทนาเช่นนี้ แท้จริงแล้วจำมาจากนิยายน้ำเน่าเหล่านี้หรือเจ้าคะ”
ข้าโดนถลึงตาใส่ทันทีเมื่อเอ่ยดูถูกนิทานที่เทพแห่งดวงชะตาโปรดปรานที่สุด
“เจ้าเลือกเอาก็แล้วกันว่าอยากใช้ชีวิตแบบในนิทานที่ทราบชะตาล่วงหน้าหรือว่าใช้ชีวิตโดยไม่รู้วันพรุ่งนี้ นี่คือความกรุณาที่เจ้านายเช่นข้ามีให้เจ้าแล้ว”
“เช่นนั้นข้าเลือกเล่มนี้ก็แล้วกันเจ้าค่ะ”
ข้าเลือกโดยไม่รู้ว่าเนื้อหาด้านในเป็นอย่างไร แต่ให้เดาจากชื่อเรื่องก็น่ารันทดอยู่พอตัว
“ได้ เจ้าอย่าเพิ่งอ่านเนื้อหาจนกว่าจะได้ลงไปโลกมนุษย์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบเด็กการเป็นเด็กยิ่งไม่ชอบเลยให้เจ้าไปอยู่ในร่างของคุณหนูวัย 18 หนาวที่สิ้นอายุขัยแล้ว”
“ขอบคุณท่านเทพเจ้าค่ะ” ข้าย่อกายลงคารวะเขาหนึ่งครั้งเป็นการขอบคุณ
เทพแห่งดวงชะตาทำเพียงพยักหน้าขึ้นลงเบา ๆ โบกมือเพียงครั้งร่างเนื้อของข้าก็เปลี่ยนเป็นแก่นวิญญาณในลูกแก้วใส เคลื่อนที่เข้าไปในวงล้อแห่งดวงชะตาเพื่อถือกำเนิด!
Guest
