ชาธรอุณาโลม

เรื่องย่อ  

500 กว่าปีก่อน จอมเวทย์ชาธร  

ปี 2567 ชาธร รณเวทย์ 

จอมเวทย์คู่เมือง ผู้เป็นดั่งอาวุธและเกราะของเจ้าเมือง ไม่ว่าวิชาเวทย์ใดก็ไม่อาจเก่งกล้าไปกว่าวิชาของจอมเวทย์คู่เมืองผู้ซึ่งได้สืบทอดเครื่องหมายอุณาโลม เจ้าเมืองใดมีจอมเวทย์อุณาโลมเคียงกายผู้นั่นจะยิ่งใหญ่มากด้วยบารมี แต่เหตุเพราะชาธรรักหญิงสาวที่เป็นดั่งคำสาปร้ายของเมือง ทำให้หลงผิดตัดสินใจกระทำสิ่งที่มิควรอย่างใหญ่หลวง เพียงเพราะทุ่มเทรักให้ผิดคน ทำให้ทุกอย่างของเขาสูญสิ้น เขายอมทรยศต่อคำสัตย์ที่ได้ลั่นวาจาไว้ว่าชีวิตนี้จะไม่ผิดต่อคำสั่งสอนครูบา แต่เพราะรักสาวงามบุตรสาวโหรหลวงเชื่อคำหลอกลวงของนาง คืนพระจันทร์เลือดเขาได้ทรยศต่อคำสาบานนั้น และนั่นคือหายนะของเมืองแต่กว่าจะรู้ว่าความรักที่ได้เป็นเพียงคำลวงทุกอย่างก็จบสิ้นไปแล้ว ตอนที่เขาฟื้นคืนกลับมานั่นคือ 3 ปีให้หลัง ทุกคนที่เขารู้จักและรักยิ่งได้สูญสิ้นไปจากโลกนี้ ที่เหลืออยู่ก็จำเขาไม่ได้ เหมือนกับว่าเขานี้ไม่เคยอยู่บนโลกมากก่อน ที่เป็นเช่นนั้นเพราะคำสาป และทุกวันพระชาธรจะต้องตายอย่างทรมาน แต่พอรุ่งเช้าในวันถัดไปเขาก็จะกลับมามีชีวิตดังเดิม ตั้งแต่นั้นมากลับทำเขามีชีวิตที่ยืนยาวและเจ็บปวดทรมานอย่างกับคนที่ตายทั้งเป็นตลอด 500 ปี ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าอีกกี่ร้อยกี่สิบปีทุกสิ่งนี้จะจบสิ้น ทางเดียวที่จะจบเรื่องทุกอย่างได้คือ จะต้องหาผู้เป็นรักแท้ที่เสียสละในอดีตเวลานั้นให้พบเพราะที่เค้าได้รับโทษเพียงแค่นี้ก็เพราะคนผู้นั้น ตอนที่สิ้นลมลงในครานั้นเขาเจอกับคนผู้หนึ่งได้บอกว่าการกลับไปครั้งนี้ของเขาแลกมาด้วยบางสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้ จะแก้คำสาปเขาจะต้องดื่มเลือดของเขาและคนผู้นั้นในคืนสีเลือด ทุกอย่างก็จะจบสิ้น แต่มีข้อแม้ว่าเขาและคนผู้นั้นจะต้องไม่รักกันเพราะ มิเช่นนั้นคำสาปบนตัวชาธรจะต้องไปอยู่บนร่างผู้เป็นรักแท้ที่เสียสละ แต่คนผู้นั้นเป็นใครกันที่เป็นผู้แก้คำสาปนี้ เมื่อใดจะปรากฎตัว เขาเบื่อหน่ายกับชีวิตอันแสนยาวนานนี้เหลือคะนา 

ทิวา หรือ นายทิวา ธนจิรกานต์ 

        ทิวาเป็นเป็นนักเขียนที่ทำงานเกี่ยวกับการสัมภาษณ์บุคคลต่างๆ จากนั้นนำเรื่องของคนที่สนใจมาเขียนสกู๊ปแบบเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้อ่าน เขาอยากส่งต่อเรื่องราวดีๆ ให้กับทุกๆ คนที่ต้องการ เพราะตัวเขาเองไม่ได้มีกำลังทรัพย์มากมายที่จะไปช่วยใครได้ นอกจากการให้กำลังใจที่พอจะเรียบเรียงและบอกต่อไปได้ หรือบางครั้งเป็นอาสาไปชี้แนะในที่ต่างๆ ทิวา ชื่อนี้ของเขาไม่ได้แปลว่าพระอาทิตย์ แต่มันคือดอกไม้ที่มีชื่อว่าทิวา เพราะทุกครั้งที่เขาร้องไห้ ในหยาดน้ำตาที่ไหลรินนั้นจะมีกลิ่นหอมอบอวนของดอกทิวาลอยออกมา ซึ่งแปลกประหลาดกว่านั้นคือมีภาพบางอย่างปรากฏขึ้นมาในหัวเขา เหมือนคนกำลังสู้รบกัน ภาพขึ้นดูโบราณเก่าแก่มากๆ แต่ก็ไม่รู้เพราะเหตุใดถึงได้มีกลิ่นแบบนี้ แต่โชคดีที่ไม่ใช่ดอกพิกุลอย่างในละคร ไม่งั้นแม่ของเขาคงชื่อแปลกแน่ ๆ  

กริน หรือ นายกรินณวัตร หัสดิน 

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขามักจะฝันเห็นคนผู้คนกลุ่มหนึ่งอยู่เสมอ ภาพเหล่านั้นดูโบราณกาลเสียเหลือเกิน แต่ความรู้สึกในเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นราวกับว่ามันเกิดขึ้นกับเขาด้วยก็ไม่ปาน แต่ก็จะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อเขาไม่เห็นไปในที่แห่งนั้น และทุกครั้งเขาจะเจ็บปวดที่ท้องเสมอราวกับว่าเขากำลังจะคลอดเหมือนหญิงสาว แต่ไม่นานนักก็หายไป เขาเคยไปพบแพทย์แต่หมอกลับบอกว่าเขาปกติทุกอย่างน่าแปลกไปกว่านั้นเค้าจะเจ็บทุกๆ 9 เดือน  

พฤก  

เขาเป็นสมุนมือขวาของจอมเวทย์ชาธร อดีตของเขาหายไปบางส่วนไม่รู้เพราะเหตุใด แต่ยิ่งพยายามนึกเท่าไหร่ก็เจ็บปวดไปทั้งร่าง จะเป็นโชคดีหรือร้ายก็ไม่รู้ได้เขาอยู่ในรูปกายโอปปาติกะ ไม่ตายก็จริงแต่สามารถทุกทรมานได้เช่นมนุษต์และภูตผี หรือตายเมื่อใดก็ยังกลับมามีร่างดังเดิม เป็นเช่นนี้มา 500 ปี ทุกอย่างจะจบสิ้นเมื่อท่านชาธรหลุดพ้นคำสาป ส่วนหน้าที่รองของเขาคือการดูแลลูกอ๊อด ผีน้อยน่ารัก ที่ซนและทะเล้นเหลือเกิน ผีกี่ตนที่วนเวียนมาเจอเจ้าลูกอ๊อด เจ้าผีน้อยก็จะสะกดมาเล่นด้วยจนมีครั้งหนึ่งผีเกลื่อนเต็มบ้าน จนต้องเชิญท่านยมมารับไป 

สมิง บริวารของชาธร  

เขาเคยเป็นสมุนมือซ้ายของท่านชาธร และด้วยผลกรรมที่ทำร่วมกับผู้เป็นนายทำให้ทั้งมิอาจไปเกิดได้จนกว่าคำสาปของชาธรจะจบสิ้นไป จึงมาอยู่กับผู้เป็นนายและคอยเป็นพี่เลี้ยงให้กับผีเด็กจอมซนอย่างลูกอ๊อด หรือออสก้า เขาสามารถปรากฏตัวให้ผู้อื่นเห็นได้แต่ต้องอาศัยอำนาจจากชาธรเพราะเป็นเพียงภูตผี หาใช่โอปปาติกะเช่นพฤก ทั้งเขาและเจ้าลูกอ๊อดก็อยากไปเกิดแต่ผลกรรมที่เกี่ยวพันต้องรอเวลานั้น ท่านยมจึงไม่อาจนำพาเขาทั้ง 3 ไปได้ 

ลูกอ๊อด หรือ ออสก้า ผีน้อยน่ารัก 

ข้าชื่อลูกอ๊อด แต่ถ้าให้ดีเรียกออสก้านะพวกท่าน ข้าอายผีน้อยยุคใหม่ ก็ผีเหล่านั้นชื่ออย่างเท่ห์ อินเตอร์และดูแกรมสุดๆ แต่ดูแด๊ดดี้ชาธรและแด๊ดดี้พฤกตั้งให้ข้า มันดูโบราณไปเสียหน่อย ไม่หน่อยอ่ะมากนั่นแหละ ผีเด็กตนอื่นบูลลี่ข้าตลอดเลย ข้าอายจน cry ออกมาทุกครา ข้าจะยอมเพียงแด๊ดดี้ชาธรและแด๊ดดี้พฤกเท่านั้นที่จะเรียกว่าลูกอ๊อดได้ เพราะถึงอย่างไรเสีย พวกเขาก็รักข้าที่เป็นผีเช่นนี้ที่สุด หากมิได้พ่อท่านทั้งสองช่วยไว้เห็นทีผีลูกอ๊อดตนนี้คงไม่เป็นกุมารทองของขลังที่ใดสักที่แล้วเป็นแน่ อึ๋ยยยย แค่คิดออสก้าก็หนาวไส้ยิ่งเสียกว่าตอนกินบิงซูของพวกยุคใหม่ซ่ะอีก 

ณรงค์เทพ หรือรัฐมนตรีณรงค์เทพ  

เขาเป็นรัฐมนตรีที่มีนำนาจ มีเงิน มีบารมีครบถ้วน แต่ที่สำคัญที่สุดเขามีจอมเวทย์คู่เมืองแต่โบราณณกาลด้วย นี่แหละที่เรียกว่าความโชคดี แต่ถึงแม้จำล้นพ้นไปด้วยอำนาจ แต่เขารักและเคารพชาธรเป็นที่สุด เพราะอดีตเขาเป็นเพียงเด็กขอทานคนหนึ่งเท่านั้น แต่โชคคดีได้ความช่วยเหลือจากชาธรที่อดีตเคยเป็นพ่อ ต่อมาเป็นพี่ เป็นเพื่อน และล่าสุดเป็นลูกของเขา เหตุก็เพราะชาธรไม่เคยแก่ ทุกอย่างจึงต้องเปลี่ยนไปตามเวลาของมัน เขาจะคอยเป็นผู้สร้างตัวตนให้กับชาธร ส่วนผู้เป็นนายอย่างชาธรก็คอยให้คำปรึกษาและตรวจโชคชะตาให้กับเขา แต่น่าแปลกที่ท่านชาธรไม่อาจตรวจดวงชะตาตนเองหรือรักแท้ผู้เสียสละผู้นั้นได้ 

#อย่าลืมกดติดตามเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ