มีปมสืบสวน/มีเด็ก/เมียเก่า/จบดี
มีดราม่าช่วงแรกนิดเดียวค่ะ
ไปสืบคดีกันค่ะ
พงพี : มาเฟียเจ้าเล่ห์เจ้าผับบาร์หลายแห่ง อายุ 33 ปี เป็นลูกชายคนโตบริษัทขนส่งอันดับหนึ่งของประเทศ
ตะวัน : พนักงานบัญชีบริษัทขนส่งอันดับหนึ่งของประเทศ อายุ 28 ปี มีลูกติด
พนา : เด็กชายวัย 5 ขวบ พูดเก่ง นิสัยขี้อ้อนเหมือนพ่อ
ตัวอย่าง
“ป๋ารู้ไหม ไข่ตุ๋นแม่ตะวันอร่อยที่สุดในโลกเลย”
“รู้ครับ!”
“ป๋า! เคยกินด้วยเหรอ”
“เคยสิครับ” พงพีมองหน้าตะวันแต่เธอเลือกหันไปทางอื่นหลังเห็นเขามองมา
“แล้วป๋าชอบกินไข่ตุ๋นไหม ผมชอบมากเลย”
“ไม่ได้กินมาหกปีแล้วครับ พึ่งได้กลับมากิน อร่อยเหมือนเดิมเลย” พูดกับลูกแต่มองหน้าเมียตาซึ้งทำคนถูกมองเขินไม่เป็นท่าจนต้องไปลงกับลูก
“พนารีบกินข้าวเถอะครับ จะได้ไปนอน”
“ครับ”
“ทำไมกินเลอะจังลูก” ปากและจมูกของพนาเปื้อนไม่ด้วยไข่ตุ๋นเธอกลัวลูกหายใจไม่สะดวกเลยเดินมาแทรกกลางระหว่างพ่อลูกแล้วหยิบทิชชูบนโต๊ะเช็ดให้ลูกชายจนเกลี้ยง
“ของป๋าก็เลอะ แม่ตะวันเช็ดให้ป๋าด้วย” พนามองแม่ตาแป๋วเหมือนขอร้องแกมบังคับให้ตะวันเช็ดปากให้กับพงพีที่เลอะนิดหน่อยจากการไม่ตั้งใจกินเอาแต่มองหน้าเมีย ตะวันไม่อยากให้ลูกผิดหวังเห็นทำตาระห้อยเลยต้องฝืนทำตาม หยิบทิชชูไปเช็ดปากให้พงพีพร้อมคำต่อว่า
“เลอะไปหมด! ยังกับมีลูกสองคน”
“ก็เหมือนนะ! ดูดนมเต้าเดียวกัน” พงพีตอบกลับเสียงผะแผ่วตรงข้างหูของตะวันทำให้พวกเขาได้ยินกันแค่สองคน
“พี่พงพี” ทำเอาเธอหลุดเรียกเขาว่า ‘พี่’ ออกมาอย่างลืมตัวพลางใบหน้าเห่อร้อน พงพีได้ยินก็เผยยิ้มเจ้าเล่ห์มองกลับแต่ไม่พูดอะไร
“คิกคิก! ป๋ากับแม่ตะวันน่ารักจังเลย เหมาะสมกันที่สุดในโลก”
“พนาครับ! ใครสอนให้พูดแบบนั้น”
“แม่ตะวันทำไมหน้าแดงครับ ป๋า! แม่ตะวันไม่สบายแน่เลย พาไปหาคุณหมอดีไหม”
“ไม่ต้องหรอกครับ! แม่ตะวันแค่เขินป๋า”
“คิกคิก” เด็กชายมีความเข้าใจกับคำว่าเขินนิดหน่อยว่านั่นเป็นความรู้สึกด้านบวก ทำให้พนาหัวเราะชอบใจใหญ่
Guest
