เมียคนใช้
“คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาถามคำถามแบบนี้กับฉัน เธอเป็นแค่คนใช้นะอย่าลืมและฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้โดยไม่ต้องอธิบาย”
“คุณคริส…” กวินตราครางเรียกชื่อด้วยความช็อก หญิงสาวรู้สึกว่าหัวใจข้างในกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หัวสมองมึนงงเหมือนถูกค้อนใหญ่ๆ ทุบ น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มโดยไม่รู้ตัว
“ร้องไห้ทำไม เธอคิดว่าฉันเป็นใคร เป็นแฟนเธอหรือยังไงถึงจะมาร้องไห้ฟูมฟายใส่ฉันแบบนี้ คิดว่าที่ฉันนอนด้วยเพราะฉันรักเธอเหรอ ถ้ากำลังฝันเฟื่องอยู่ฉันก็จะบอกให้เธอกระจ่างจะได้เลิกทำตัวน่ารำคาญเสียที ฉันนอนกับเธอเพราะฉันเห็นเธอเป็นของเล่นฆ่าเวลาเท่านั้น ชุดนอนยั่วๆ ที่เธอใส่อยู่นี่ฉันซื้อมาให้เพื่อจำลองเธอเป็นเด็กขายคนหนึ่งที่ฉันใช้เงินซื้อมานอนด้วยก็เท่านั้น ฉันไม่เคยคิดแม้แต่วินาทีเดียวว่าจะเอาคนใช้มาเป็นเมีย กระจ่างพอหรือยัง”
กวินตราเซไปด้วยความช็อกจนล้มลงที่โซฟา หญิงสาวสะอื้นออกมาแทบใจจะขาดเพราะไม่ทันตั้งรับกับความจริงที่ฟาดใส่หน้าไม่ยั้ง คำพูดของคริสราวกับมีดแหลมที่กรีดลงกลางใจสดๆ ทั้งที่ก่อนหน้ายังอ่อนโยนและเอ่ยคำหวานชื่นใส่เธอ
“ร้องไห้เหมือนจะตายขนาดนี้คงคิดไปไกลแล้วสินะว่าฉันจะรักเธออย่างคนรักจริงๆ บ้าน่ากวินตรา ไม่มีเจ้านายคนไหนรักสาวใช้ธรรมดาๆ แบบนี้หรอก นั่นมันเรื่องน้ำเน่าในนิยายชัดๆ ความจริงคือฉันเห็นเธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ระหว่างที่รอรักแรกของฉันหย่ากับสามีเท่านั้น”
“ฮึก…” กวินตราสะอื้นจนตัวโยนเมื่อถูกคำพูดกรีดลงที่ใจซ้ำๆ หญิงสาวทั้งเจ็บปวดและอับอายที่หลงคิดว่าทุกอย่างคือเรื่องจริงและยังฝันเฟื่องว่าตัวเองจะเป็นซินเดอเรลล่าที่เจ้าชายหลงรัก คำพูดอ่อนโยนและการดูแลอย่างดีเหล่านั้นล้วนเป็นการหลอกลวงทั้งสิ้น
“ร้องไห้ทำไมนักน่ารำคาญจริงๆ กลับไปร้องในห้องเธอซะ แล้วปรับความคิดตัวเองเสียใหม่ว่าฉันคือเจ้านายที่ไม่มีวันลงเอยกับสาวใช้อย่างเธอ พรุ่งนี้ทำหน้าที่ของคนใช้เหมือนเดิมแล้วอย่าให้เห็นน้ำตาเด็ดขาด” คริสชี้หน้าสั่งไร้ความอ่อนโยน
“ค่ะ ฮึก...” กวินตราตอบรับหากแต่ยังสะอื้นออกมาเพราะกลั้นไว้ไม่ไหว หญิงสาวรีบลากร่างสั่นเทาของตัวเองเข้าไปในห้องนอนแล้วใช้หมอนปิดหน้าตัวเองไว้เพื่อกั้นเสียงขณะที่ร้องไห้ปานจะขาดใจ ความเสียใจและความอับอายท่วมท้นพร้อมคำตัดพ้อ “โง่จริงๆ เลยอ้อน ทำไมเกิดมาโง่ขนาดนี้ ฮึก”
Guest
