เร่ารักเถ้าแก่เนี้ย

คำเตือนเนื้อหา: 

นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายฉากร่วมรักโจ่งแจ่ง  

หากไม่ถูกจริต สามารถข้ามไปก่อนได้น้า หรือติดตามผลงานอื่นของไรท์ได้มีให้เลือกอีกหลายแนวค่ะ 

หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น ไม่ได้ต้องการชี้นำใดๆ ทั้งสิ้น ไม่เหมาะกับเยาวชนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ 

-------------------------------------------- 

มู่อวี้หรง : แม่หม้ายยังสาววัยสามสิบ หลังสามีตายก็เข้ามาดูแลเหลาสุราแทนจนมั่งคั่ง แต่ไม่เพียงความร่ำรวยของนางที่ทำให้มีคนสนใจแต่เพราะรสสวาทที่ล่ำลือไปทั่วทั้งเมือง ถึงทำเตียงนอนของนางไม่เคยร้างบุรุษข้างกาย ซ้ำพวกเข้าเหล่านั้นยังเป็นเด็กหนุ่มมากกำลังที่พร้อมจะทำให้นางร้องครางไปทั้งคืน 

////////////////////////////////////////////////////////// 

xเนื้อหาบางช่วง บางตอนx 

“ซี้ดดด อร้า เถ้าแก่ อื้อออ อร้า.” ความรู้สึกยากจะบรรยายทำเด็กหนุ่มร่างสูง เผลอวางมือสกปรกของเขาลงบนศีรษะของนาง พลางขยุ้มกลุ่มผมหนาอย่างไม่อาจห้าม สายตาของเขาเหลือบลงมองเต้านมอิ่ม ที่โผล่พ้นชุดผ้าเนื้อบางสีส้มออกมาด้วยความรู้สึกอยากจะลองสัมผัส ทว่าเพียงก้มตัวลงต่ำมือที่เท้าอยู่ตรงต้นขาก็ผลักมาที่หน้าท้องของเขา ดวงตากลมเหลือบมองขึ้นมาอย่างดุดัน เขาจึงทำเพียงมองดูท่าทางยั่วเย้านั้นอย่างข่มใจ พร้อมเกาะกำแพงขรุขระด้วยความรู้สึกสั่นสะท้าน

อ๊อก อ๊อก อึก

มู่อวี้หรง เหลือบตามองร่างสั่นเกร็งบิดซ้าย บิดขวาพร้อมจะปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ภายในออกมาด้วยความพึงใจ ก่อนจะเร่งจัวหวะขยับโยกศีรษะให้เข้าออกมาเร็วมากขึ้น ทว่ายังไม่ทันที่จะไปถึงตรงนั้น ปากเล็กที่แต้มด้วยชาดสีแดงสดก็ผละออกก่อน

“อืมม อร้า ช่างน่าเสียดายเสียจริง ข้าต้องไปแล้ว” เสียงแหลมเล็กเอ่ยออกมาพร้อมกับที่มือของนางจัดระเบียบชุดผ้ายาวกรุยกรายให้เข้าที่ มือทั้งสองสลับกันปาดที่ข้างมุมปากเพื่อลบเอาชาดที่เลอะออกไป พร้อมกับช้อนสายตามองเด็กหนุ่มที่ยืนบิดอย่างทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ใบหน้าหยาบกร้าน

“ได้ยินว่า..เจ้าพึ่งจะมาใหม่คงยังไม่เคยชิมอาหารของเรา มาที่จวนข้าสิ! แล้วข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มลองอาหารรสเลิศของครัวหอเต้าเฟิน”