เมียตีทะเบียนของคนพาล [ E- Book มาแล้วค่ะ ]

เรื่องนี้เปิดให้อ่านฟรีจนจบ (แบบมีเงื่อนไขนะคะ) 

เมียตีทะเบียนของคนพาล 

(เมฆินทร์ & ลัลน์ลลิต) 

ในคืนที่ถูกเพื่อนชายทรยศหักหลังและหวังจะข่มเหง 

'ลัลน์ลลิต' ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง 

พยายามหนีจากปากจระเข้จนไปเจอกับเสือร้ายตัวพ่อ 

และเพราะฤทธิ์ยาที่ยากเกินจะควบคุม 

สุดท้ายเธอก็สูญเสียความสาวให้กับเขาไปอย่างไม่มีวันย้อนกลับ 

หลังจากผ่านค่ำคืนอันน่าอดสู 

หญิงสาวพยายามปลอบใจตัวเอง 

ว่ามันก็เป็นเพียงแค่ฝันร้ายในคืนหนึ่ง 

ทว่าฝันร้ายกลับตามมาหลอกหลอนอีกครั้ง 

เมื่อเธอพบกับเขาในวันที่รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์แบบไม่ทันตั้งตัว 

ยิ่งเธอพยายามหนี...เขายิ่งอยากครอบครอง 

ยิ่งเธอผลักไส...เขายิ่งเรียกร้องและโหยหา 

จากค่ำคืนที่ไม่อยากจดจำสู่การผูกมัดที่เธอไม่เคยต้องการ 

จากเมียชั่วคราวของ ‘คนพาล’ 

แปรเปลี่ยนเป็น 'เมียตีทะเบียน' ที่จะผูกพันกันชั่วชีวิต... 

===โปรยปราย=== 

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... 

“เข้ามา” น้ำเสียงทรงพลังของเมฆินทร์ดังขึ้นหลังเสียงเคาะ 

“ขออนุญาตครับเฮีย คุณลัลน์ลลิตมาขอพบเฮียครับ” ลูกน้องคนสนิทเข้ามารายงาน และนั่นก็ทำให้เขาแปลกใจไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าว่าที่เจ้าสาวจะมาหาเขาในที่อโคจรแบบนี้ 

“คุณลัลน์น่ะเหรอมาหาฉันถึงนี่?” 

“ครับ เธอบอกว่ามีเรื่องจะตกลงกับเฮีย”  

“งั้นก็เชิญเธอเข้ามา แล้วถ้ามีใครมาหาฉันอีกก็บอกว่าฉันไม่ว่าง ไม่สะดวกพบใครทั้งนั้น” 

“ได้ครับเฮีย” 

ไม่นานหลังจากลูกน้องของเขาก้าวพ้นประตู ร่างระหงของลัลน์ลลิตก็ก้าวเข้ามา เขาจึงได้เดินเข้าไปหาพร้อมกับแววตากรุ้มกริ่ม 

“ไงครับที่รัก คิดถึงผมจนทนไม่ไหวเหรอ ถึงได้มาหาถึงที่นี่น่ะ” 

“อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะคะ ฉันไม่ใช่ที่รักของคุณ” 

“แต่ผมจะเรียกแบบนี้ สรุปว่าไงครับ มีธุระด่วนอะไรถึงแวะมาหาผมได้” เขาไม่ถามเปล่ากลับดึงตัวเธอเข้ามาในวงแขนแล้วโอบรัดเธอไว้ 

“ปล่อยนะคะ อย่ามารุ่มร่าม” 

“ถ้าอยากให้ปล่อยก็บอกมา ถ้ายังไม่บอกก็ยังไม่ปล่อย” 

“คุณเมฆ!” 

“ชู่ว์ อย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวลูกของเราจะตกใจนะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะก้มลงมองหน้าท้องที่ยังไม่เห็นร่องรอยของการตั้งครรภ์มากนัก แต่ก็สัมผัสได้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตกำลังเจริญเติบโตอยู่ในนี้...ลูกของเขากับเธอ 

“ฉันอยากจะคุยกับคุณเรื่องยกเลิกงานแต่งค่ะ” 

“ยกเลิก?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที ผู้หญิงบนโลกนี้มีแต่วิ่งเข้าใส่และพร้อมคลานขึ้นเตียงของเขาทั้งนั้น แต่เขาให้เธอได้ถึงขนาดทะเบียนสมรสทว่าเธอกลับไม่คิดอยากจะคว้าไว้ 

“ค่ะ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเลี้ยงลูกเอง ลูกของฉันไม่จำเป็นต้องมีพ่อ โดยเฉพาะ...พ่ออย่างคุณ” 

“พ่ออย่างผมมันเป็นยังไง” 

“คุณต้องให้ฉันพูดอีกเหรอคะ ไม่ว่าจะนิสัยใจคอ หรือหน้าที่การงาน ธุรกิจของคุณเป็นสีอะไรก็น่าจะรู้อยู่ เราสองคนไม่มีทางไปกันรอดหรอกค่ะ ฝืนแต่งงานกันไปก็เสียเวลาเปล่า อีกอย่าง...ฉันไม่ได้รักคุณ” 

“แต่งกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง” 

“คุณเมฆคะ” 

“เลิกคิดเรื่องนี้เถอะคุณลัลน์ การแต่งงานของเราถูกกำหนดไปแล้ว และผมจะไม่ยอมให้คุณเปลี่ยนใจ” 

“งั้นฉันจะหนี จะพาลูกหนีไปให้ไกลจากพ่อนิสัยไม่ดีแบบคุณ” 

“ถ้าคิดว่าจะหนีคนอย่างผมพ้น...ก็ลองดูสิ” เขาก้มหน้าลงมาจนเกือบชิดแต่ก่อนที่ริมฝีปากเขาจะได้แตะที่ริมฝีปากของเธอหญิงสาวก็รีบยกมือขึ้นแตะที่ปากของเขาเสียก่อน เขาจึงได้แกล้งจูบที่มือนั้นแทนเธอจึงได้ลดมือลงด้วยความตกใจ 

“คนเลว! ฉันเกลียดคุณ ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียด...อื้อ...” 

เขาไม่ยอมให้เธอได้พูดในสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยินอีก คราวนี้ริมฝีปากของเขาไม่พลาดเป้าเพราะมันกำลังบดขยี้ลงบนปากอิ่มอย่างดูดดื่ม  

วันนี้เธอจะเกลียดเขายังไงก็ช่าง แต่วันหน้าเขาจะทำให้เธอรู้ว่าคนเลวคนนี้แหละที่เธอจะต้องตกหลุมรักจนหมดหัวใจและเธอต้องยินดีให้เขาเป็นทั้งสามีและพ่อของลูกอย่างไม่มีข้อแม้ด้วย!