“ท่าน...ท่านไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าท่านหรือ?” หรงหลินหลิงเพ่งมองกริชในมือสลับกับใบหน้าของไต้อี้เหิง การกระทำแปลกพิกลของเขาทำให้นางตะลึงลาน เขาคิดสิ่งใดอยู่กันแน่?
“ฆ่าข้าสิ หากข้าตายแล้วจะทำให้เจ้าหยุดร่ำไห้ออกมาเช่นนี้ได้” ดวงตาสีดำปิดลงอย่างทรมานใจ จากนั้นเขาจึงทิ้งตัวบนเตียงเตรียมใจกับผลลัพธ์ที่เขาเลือก หวังเพียงว่าหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนของนางจะเลือนหายไป
“ท่านไม่กลัวตายหรืออย่างไร”
เมื่อได้ยินดังนี้ไต้อี้เหิงจึงอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เสียงหัวเราะของเขาดังขนาดนี้ เขาเป็นแม่ทัพใหญ่ไร้ซึ่งความกลัว พบเห็นคนล้มตายมาก็มาก ความตายเป็นเรื่องปกติในสนามรบ
“ข้าไม่กลัวตายหรอก ที่ผ่านมาข้าก็รู้สึกว่าข้าได้ตายไปแล้วทั้งที่มีชีวิตอยู่” วาจาของไต้อี้เหิงแปลกชอบกล
เนื้อเรื่อง - ไม่หนัก ไม่เบา อ่านต่อเรื่อยๆ
นิยายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
