"เจ้าได้ทำการลบหลู่เรา เราจะไม่ฆ่าเจ้า แต่เราขอสาปแช่งให้ลูกสาวของเจ้า มีรูปลักษณ์ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป เหมือนที่เจ้าได้ทำเรื่องดูหมิ่นเรา"
"ฮ่าๆ ก็ดีนะสิเจ้าแม่ ผมจะได้มีลูกสาวกับลูกชายพร้อมกัน มันสุดยอดมาก"
นพพรไม่มีทีท่าหวาดกลัวต่อคำสาปแช่งของเจ้าแม่เลยสักนิด เขายังคงเดินเซไปเซมา หัวเราะลั่น ในยามวิกาลเช่นนี้ เหมือนกับว่าเจ้าแม่ได้ประธานพรให้เขาได้สมความปรารถนาเลยด้วยซ้ำ
"หึ วันนึงเจ้าจะได้เห็นลูกสาวของเจ้า ก้มกราบแทบเท้าข้า เพื่อขอร้องให้ข้าเห็นใจ แล้วเจ้าจะได้เห็นลูกของเจ้าทุกข์ทรมาน ต้นเหตุนั่นเพราะเจ้า"
"ท่านเป็นเจ้าแม่บอกให้คนรักษาศีลปฎิบัติธรรม แต่กลับสาปแช่งลูกของผม ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลยสักนิด ถ้าลูกผมทุกข์ทรมานเพราะท่าน ผมก็ขอให้ท่านทุกข์ทรมานเหมือนลูกของผม"
คำพูดของนพพร ทำให้เจ้าแม่ที่มีความโกรธฉุกคิดได้ว่า เธอเองก็ใช้ความโกรธสาปแช่งคนบริสุทธิ์ ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่เธอทำผิดพลาด เธอจึงยอมรับคำสาปแช่งของนพพรในใจ แล้วพูดขึ้นมาว่า
"ข้าจะยอมรับผลของมัน ถือว่าข้าได้ทำเวรทำกรรมร่วมกับเจ้า แต่หากวันใดที่ลูกสาวของเจ้าลืมตาขึ้นมาบนโลกใบนี้ เจ้าก็จะต้องรับผลของการดื่มของมึนเมา ครั้งนี้เจ้ายังโชคดี ที่ข้าได้ช่วยเหลือเจ้าไว้ ไม่ให้ถึงแก่ความตาย เพื่อเห็นแต่เมียของเจ้า ที่เข้าไปถือศีลปฎิบัติธรรมส่งผลบุญมาให้ข้า กลับไปได้แล้ว"
หลังสิ้นเสียงเจ้าแม่ นพพรตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเขาเองนอนอยู่โรงพยาบาล พอสร่างเมา เขาลืมเรื่องทุกอย่างที่ได้คุยกับเจ้าแม่เพชรวารีจนหมดสิ้น จากนั้นได้รีบทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลด้วยตัวเอง เพื่อไปรับเมียที่กำลังต้องท้องในสถานปฎิบัติธรรม เพราะครบกำหนด15วันแล้วตามที่เมียเขาได้บอกแล้ว
โชคดีที่ตัวเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก มีรอยพกช้ำนิดหน่อย ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้จะตอบคำถามเมียอย่างไร เรื่องที่เขาแอบไปกินเหล้ากับเพื่อน
@@@@@@@@@@@@@@@@@
ฝากติดตามเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยเน้อ
Guest
