พสุธาสายธาร

พสุธาสายธาร

เมื่อพสุธาเจอหน้าสายธารอีกครั้ง ความหงุดหงิดและไม่พอใจก็กลับมาท่วมท้น เขามองสายธารด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“นี่!…”

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“เธอไปฟ้องคุณแม่ของฉันเหรอ” พสุธาพูดเสียงดังด้วยความโกรธ “เธอทำแบบนี้เพราะหวังจะได้อะไรจากคุณแม่ฉันใช่ไหม?”

สายธารส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม “ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่ได้ไปฟ้อง ฉันแค่…”

“แล้วทำไมคุณแม่ต้องบอกให้ฉันขอโทษเธอ? เธอประจบประแจงคุณแม่ฉันเหรอ” พสุธายังคงไม่ลดละความโกรธ

“ฉันแค่พยายามทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุดเท่านั้นค่ะ”

“ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็น” พสุธาตอบด้วยความเย็นชา “ฉันถูกบังคับให้หมั้นกับคนที่ไม่ได้รักและฉันก็ไม่ชอบการถูกบังคับ”

สายธารรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย แต่ก็พยายามทำตัวเข้มแข็ง “ฉันเข้าใจค่ะ แต่ถ้าเราได้รู้จักกันมากขึ้น บางทีคุณอาจจะเปลี่ยนใจ”

“ฉันไม่อยากรู้จักเธอ และฉันจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ”

“แต่ฉันแค่ทำตามที่คุณแม่คุณบอก”

พสุธาไม่สนใจคำตอบของเธอ และยังคงพูดต่อ “ฟังนะ จากนี้ไป อย่ามาวุ่นวายกับชีวิตฉัน ถ้าจะทำอะไรต้องขออนุญาต และทำตามคำสั่งของฉัน”

เขายืนจ้องสายธารด้วยสายตาที่แข็งกร้าว “ต่างคนต่างอยู่ ฉันจะทำหน้าที่ของฉัน ส่วนเธอก็ทำหน้าที่ของเธอ ถ้าไม่จำเป็นอย่ามาให้ฉันเจอ อย่ายุ่งกับพื้นที่ส่วนตัวของฉัน ถ้าไม่ได้รับอนุญาต” พสุธาพูดพร้อมหันหลังเดินออกไป

คำแนะนำในการอ่านนิยาย

นิยายของเราอาจมีการใช้ภาษาที่รุนแรง การแสดงอารมณ์ไม่พอใจ หรือการพูดที่ทำร้ายจิตใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และหากรู้สึกไม่สบายใจ สามารถหยุดพักการอ่านได้ตลอดเวลา

โปรดจำไว้ว่าทุกเรื่องราวในนิยายเป็นเพียงการแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ควรยึดถือเป็นความจริง

ขอบคุณที่อ่านและหวังว่าคุณจะสนุกกับนิยายของเราค่ะ

ขอให้อ่านด้วยความสุข และหากมีสิ่งใดไม่พอใจ กรุณาอย่าแสดงความคิดเห็นที่อาจทำร้ายจิตใจค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาใด ๆ โดยไม่ได้รับอนุญาต.