วิศวะ หมอ ผี

คุยกับนักเขียน 

              เขียนนิยายรักโรแมนติกอยู่ดีๆ ไรท์ส่งให้ลูกสาวอ่านเพื่อเช็คเรทติ้ง แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมา “หนูไม่ชอบนิยายรัก หนูอยากอ่านเรื่องผี” นิ่งเงียบไปสักพัก เพราะไรท์กลัวผีขั้นเทพเลย “นะแม่ แม่ลองไปฟังที่เขาเล่าเรื่องผีกัน เผื่อแม่จะมีแรงบันดาลใจ” ไม่เคยฟังเลย แต่เอา...ลองดู แล้วก็ฟังจบไปหลายตอน ลองเริ่มเขียนดู ฟิวเริ่มมา แล้วบางทีก็อินเกิน เขียนไประแวงเอง  

        ไรท์ชอบเขียนเวลากลางคืนมันเงียบดี ได้อารมณ์ แต่ก่อนจะเขียนทุกครั้งจะต้องบิ้วท์อารมณ์ด้วยการฟังเขาเล่าเรื่องผี(เดอะโกสท์) เวลาเขียนก็จะจินตนาการว่าตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย จนบางทีก็แอบกลัว เขียนไปได้สักพักได้ยินเสียง กุกๆกักๆ ดังมาเป็นพักๆ  อากาศรอบตัวเริ่มเย็น น่าจะเพราะเปิดแอร์ พยายามบอกตัวเองว่าน่าจะคิดไปเอง แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง พิมพ์เรื่องนี้ในคอมพิวเตอร์ มีอยู่คำหนึ่งพิมพ์กี่ครั้งๆก็ผิดอยู่นั้นแหละ พิมพ์เป็นสิบรอบ  ยังนึกว่าโดนแล้วไหม 

        เพื่อความสบายใจ ก่อนเขียนจึงยกมือไหว้ก่อนทุกครั้ง ว่าถ้าไปตรงกับเรื่องของใครก็ขอขมาด้วย ไม่ได้ตั้งใจลบหลู่ เขียนเพื่อเป็นอุทาหรณ์สำหรับคนอื่นๆ เท่านั้น 

        อยากให้ลองอ่านดู มีหลายเรื่องที่แฝงข้อคิดดีๆ และมีหลายตอนที่แอบหลอนไป จนต้องแก้คำหลายรอบมาก  

        ฝากติดตามนะคะ....  

                                                                            ปั้นคำ