“แกไม่คิดจะชอบผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันบ้างเหรอ ทำไมต้องชอบผู้หญิงรุ่นแม่วะ หาแฟนมาเป็นเพื่อนกับแม่แกหรือไง”
เทียนหอมฟังคำถามเหล่านี้จากเพื่อนสนิทนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่เธอตอบเหมือนกันทุกครั้งว่า “ชอบผู้หญิงรุ่นแม่มันผิดตรงไหน!” เธอมั่นคงกับรสนิยมของตัวเองมาตลอด ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งเธอก็เปิดเผยตัวตนว่าชอบผู้หญิงและต้องเป็นผู้หญิงรุ่นแม่เท่านั้น
“มั่นคงสุด ๆ รุ่นน้องหน้าตาหวานแหวว ตาใส ๆ มีลักยิ้ม พูดจาก็เพราะ เรียบร้อยเหมือนผ้าที่พับไว้ แกไม่คิดจะเปิดใจให้เขาเหรอ”
“ไม่!! เหมือนกับที่แกชอบผู้หญิงนมใหญ่ไง ฉันเป็นแบบนั้นเลย ผู้หญิงรุ่นแม่เท่านั้นค่ะ” เทียนหอมปฏิเสธเสียงแข็งและกระแทกเสียงใส่มุกดา
“ผู้หญิงนมใหญ่ ฮ่า ๆ ๆ แกเมานมปะมุกดา คนอื่นชอบเพราะอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ส่วนนางมุกชอบเพราะเขานมใหญ่ค่ะ” แตงไทยระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ผิดตรงไหนไม่ทราบ ฉันชอบของฉันมาตั้งนานแล้วค่ะ แกก็หัวเราะดังลั่นเลยนะ อย่าให้รู้ว่าแกชอบผู้หญิงนมใหญ่เหมือนกัน”
“ฉันไม่สนใจตรงนั้นหรอก แค่คุยด้วยแล้วไม่อึดอัดก็พร้อมตกลงเป็นแฟน”
“นางมุกถามฉันตลอดว่าทำไมต้องชอบผู้หญิงรุ่นแม่ แล้วทำไมแกต้องชอบผู้หญิงนมใหญ่ ต่อไปฉันจะถามแกแบบนี้บ่อย ๆ”
“ขอโทษค่ะเพื่อนเทียน คราวหลังจะไม่ถามแล้วค่ะ”
“ไม่ถามเท่ากับอะไรจ๊ะ ผ่านไปสองวันแกก็ถามอีก”
“นางมุกก็เป็นคนแบบนี้แหละ ชอบหาเรื่องให้เพื่อนด่าเล่น ๆ อยู่เฉย ๆ ไม่มีใครว่าอะไรแกหรอก”
เทียนหอมถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย ไม่ได้มีแค่เพื่อนสนิทที่ชอบถามคำถามเหล่านี้ แต่เพื่อนร่วมงานหรือคนในครอบครัวก็ชอบถามเช่นกัน เธอเหนื่อยและเบื่อที่จะตอบคำถามเดิม ๆ ทั้งที่บอกมาตลอดว่าชอบผู้หญิงรุ่นแม่ ส่วนในอนาคตจะเป็นยังไงไม่ต้องอยากรู้หรอก
Guest
