เกิดใหม่เป็นเกอน้อยมู่หลาน

คำโปรย

" ไอ้หมูพรุ่งนี้วันเกิดมึงใช่ไหม "

ในขณะที่ผมกำลังทำอาหารตามสั่งให้ลูกค้าที่นั่งรออยู่นั้น ไอ้สาทิตเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวก็เดินหน้าเครียดเข้ามาพร้อมเอ่ยปากถาม

" เออ ใช่ ทำไมอ่ะ "

เอ่ยตอบพร้อมตักข้าวผัดทะเลใส่จานให้เด็กในร้านนำไปเสิร์ฟ

" เมื่อกี้กูพาม๊าไปทำบุญที่วัดมา เจอหลวงตาท่านฝากมาบอกว่าถ้าว่างให้มึงเข้าไปหาหน่อยเย็นนี้ "

" ได้ดิถ้าไม่ลืมอะนะ แล้วมึงล่ะมีอะไรหรือเปล่าวะ หน้าแม่งเครียดฉิบหาย "

เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายมองมาด้วยสีหน้าไม่สบายใจเลยเอ่ยถามออกไปด้วยความเป็นห่วง 

" ไม่รู้สิ แต่หลวงตาท่านพูดแปลกๆว่ะ "

" ยังไงวะ "

" ช่างเถอะๆกูคงคิดมากไปเอง ว่าแต่มึงเหอะ วันเกิดปีนี้หากมีพรหนึ่งข้อ มึงจะขออะไร "

อีกล่ะ มาอีกแล้วไอ้คำถามแบบนี้ ตั้งแต่ประถมจนถึงทุกวันนี้มันก็ยังคงถามคำถามเดิมๆ ไม่เบื่อฟังคำตอบบ้างหรือไงวะ เพราะเด็กกำพร้าอย่างผมนอกจากเรื่องครอบครัวที่แสนอบอุ่นอย่างอื่นผมก็ไม่เคยอยากได้

'' ก็เหมือนเดิมแหละ "

" ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้มีครอบครัวที่สมบูรณ์อะนะ นี่มึงไม่คิดจะเปลี่ยนคำตอบบ้างรึไง "

" กูสิต้องถามมึงว่าเมื่อไหร่มึงจะเปลี่ยนคำถาม ถามมันได้ทุกปี ถ้าเบื่อฟังคำตอบเดิม มึงก็เปลี่ยคำถามสิวะ "

" เออนั้นดิ ฮ่าๆๆ "

สาทิตหัวเราะออกมาเสียงดัง หมูหวานได้แต่ส่ายหัวเอือมๆให้กับไอ้เพื่อนตัวดี

หลังจากยืนโต้เถียงกันไปมาโดยหาสาระความสำคัญไม่ได้อยู่ครู่ใหญ่ๆไอ้คุณชายสาทิตมันก็กลับไปพร้อมกล่องข้าวผักกระเพราหมูสับอาหารจานหลักของมันที่ทุกครั้งเวลามันมาหาผมที่ร้านก็มักจะสั่งเมนูนี้เป็นประจำ

และก็อย่างที่ทุกท่านได้ทราบนั้นแหละครับพรุ่งนี้คือวันคล้ายวันเกิดของผมเองในวัย25ปีที่โบราณเขาเรียกว่าเข้ารอบเบญจเพส อาจจะเพราะเรื่องนี้มั้งครับที่หลวงตาคนที่เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็กเรียกให้ไปหา

ท่านคงเป็นห่วงเพราะช่วงนี้ดวงผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่จะโทษว่าเป็นเพราะดวงอย่างเดียวคงไม่ได้ ที่เจ็บตัวบ่อยๆมันเป็นตัวผมไม่ระวังด้วยแหละ

ตั้งใจว่าหลังปิดร้านแล้วจะไปหาท่าน แต่ใครจะคาดคิดว่าเย็นในวันนี้ระหว่างทางที่กำลังขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปหาหลวงตาจะเกิดเรื่องขึ้น

อยู่ๆรถบรรทุกที่กำลังจะขับสวนกันเกิดเสียหลักกระโจนข้ามฝั่งมายังเลนที่หมูหวานขี่รถมอเตอร์ไซค์ ทำให้เจ้าตัวตกใจและรีบเบี่ยงรถลงข้างทางอย่างกระทันหัน แต่อนิจจาทางที่รถมอเตอร์ไซค์เบี่ยงลงไปคือแม่น้ำสายหลังที่มีความลึกหลายเมตร ทั้งคนทั้งรถจึงตกลงไปยังแม่น้ำเสียงดังสนั่น และที่สำคัญ...

หมูหวานว่ายน้ำไม่เป็น!!!

 .

.

.

และไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่พอลืมตาตื่นขึ้นมามองเห็นเงาตัวเองในกะละมังน้ำที่ตั้งอยู่ใกล้ๆเพราะหวังจะกวักขึ้นมาล้างหน้า หมูหวานก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ เนื่องจากเงาในน้ำมันไม่ใช่ใบหน้าของเขา!

.

 .

.

" โอ้ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!!! จากนายหมูหวานกลายเป็นมู่หลานไปได้ยังไง "

********

คำเตือน

นิยานวาย/จีนโบราณ/แฟนตาซี/ท้องได้/18+ 

(โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ)