เล่าหลอน

   “สะใจเธอแล้วใช่ไหมกาน ที่เป็นคนขี้ฟ้องแบบนี้ ให้แม่เราด่าเราแบบนี้ ทำแบบนี้กับเราทำไม ?”

               “มายด์ เราทำเพื่อมายด์นะ เราไม่อยากให้มายด์เข้าหาคนไม่ดีอย่างนนท์ หากมายด์โกรธ เราขอโทษด้วยนะมายด์”

               แม้กานดาจะขอโทษมายด์แค่ไหน แต่มายด์ก็ไม่ยอมฟัง เธอออกไปคุยสายกับใครบางคนที่ระเบียงสักพักใหญ่ ก่อนจะกลับเข้ามาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า กานดาใจหายมาก

               “เธอจะไปไหนเหรอมายด์ ?”

เสียงของกานดาสั่นเครือ มายด์ไม่ตอบ ยกกระเป๋าออกจากห้อง ลงบันไดสูงสิบสองขั้น แล้วก็ออกไปรอใครบางคนที่หน้าหอ

               กานดารู้สึกผิดจนโทษตัวเอง หากเธอไม่ใจร้อนไม่เล่าให้แม่ของมายด์ฟัง ทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนี้

               อนิจจา เพื่อนรักสองคน ถึงขั้นต้องแตกหักแยกจากกัน เพราะอะไรกันแน่...?

               วันต่อมา กานดาก็พบว่ามายด์มาเรียน ก็อุ่นใจได้บ้าง แต่เธอก็ต้องอารมณ์ขุ่นมัว เมื่อเห็นว่ามายด์ ทำตัวเป็นสาวใช้ของนนท์ไปอีกคน ไม่ว่าเขาจะสั่งให้เธอไปทำอะไร ดูมายด์จะยอมทุกอย่าง ไม่มีอิดออดแม้แต่น้อย แต่ถึงกานดาจะเป็นห่วงเพื่อน เธอก็ไม่อยากไปก้าวก่ายให้มายด์ต้องโกรธเธอไปมากกว่านี้

               หลายวันต่อมา กานดาก็พบว่า ใบหน้าที่สวยใสปราศจากสิวของมายด์ ได้เกิดรอยฟกช้ำขึ้นมา จนถึงขั้นต้องไปถามอย่างลืมตัว

               “มายด์ หน้าเป็นอะไรไปเหรอ ?”

               มายด์เงยหน้าสบตากานดา เหมือนจะเผลอฉายความอ่อนแอให้เห็น แต่เพียงแวบเดียว มายด์ก็เดินหนีไป โดยไม่ยอมตอบคำถามอะไรอีก

               กานดาไม่อาจช่วยอะไรมายด์ได้ หากมายด์ไม่เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ได้แต่เก็บความกังวลไว้ในใจ กลางคืนก็นอนไม่หลับ ภาพของมายด์มารบกวนในจิตสำนึกอยู่เสมอ

               เธอตั้งใจจะถามมายด์อีกครั้งในวันรุ่งขึ้น แต่ทว่า มายด์ก็ไม่ได้มาเรียนตลอดทั้งวันในวันนั้น แม้แต่นนท์ก็ไม่มาเช่นกัน

               สามวันต่อมา มายด์ก็ยังไม่มาเรียน แต่นนท์มาเรียนแล้ว เธอจึงรีบไปถามนนท์ทันที

               “นนท์ ! มายด์ละ ทำไมมายด์ถึงไม่มาเรียน ?”

               นนท์หันขวับมาทางกานดา จ้องแบบไม่พอใจมาก

               “ฉันจะไปรู้หรือไง !”

               “อ้าว ! ก็มายด์อยู่กับนนท์ไม่ใช่เหรอ ?”

               “ไม่ใช่ แล้วอย่ามาถามอีกนะ”

               กานดาเข้าใจว่ามายด์ย้ายไปอยู่กับนนท์มาตลอด มาตอนนี้เธอก็เริ่มไม่แน่ใจ จะไปแจ้งตำรวจ ก็กลัวแค่ว่ามายด์ไม่สบาย อาจปวดฟันหรือปวดเมนส์ก็ได้ เธอจึงต้องกลับหอด้วยความไม่สบายใจที่ทวีมากยิ่งขึ้น

               แต่ทว่าคือนั้น...

               เพราะเป็นห่วงเพื่อนมาก กานดาจึงนอนไม่ค่อยหลับ เข็มนาฬิกาเดิน ดัง ติ๊ด ๆ ๆ ๆ

               ในบางครา กานดาก็สะลึมสะลือเผลอนอนหลับบ้าง แต่หูของเธอ ก็มักจะแว่วได้ยินบางอย่าง ที่แตกต่างออกไปจากทุกคืนที่ผ่านมา

               ป๊อก ป๊อก ป๊อก ครืดดด ครืดดด