“มาลี” ปรมะเรียกรุ่นน้องเสียงเบา ตอนนี้เขากับเธออยู่ด้วยกันสองคน เจ๊กับคเชนทร์เพิ่งยกของลงไปข้างล่าง ส่วนเขากับน้องก็กำลังจะตามไป
“คะ พี่เปามีอะไรเหรอ” เด็กสาวขานรับไม่เต็มเสียง ความเงียบทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเขามองมาไม่กระพริบตาเธอยิ่งตัวเกร็งไม่รู้จะเอามือไปเก็บไว้ตรงไหน
รุ่นพี่เทคนิคฯ มองหน้าเธอนิ่ง ๆ เธอก็ช้อนตามองเขากลับเหมือนกัน สายตาของคนตรงหน้าดูลังเลและมีคำถามที่จะถามเธอแต่เขาก็ไม่ถาม สุมาลีสงสัยว่าเขากำลังดูออกหรือเปล่าว่าเธอชอบเขา หลายเดือนที่ผ่านมาเธอเก็บความรู้สึกไว้ตลอด เก็บอาการไม่ให้มีพิรุธ เธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าเขาจับได้แล้ว ยิ่งคิดหัวใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น ๆ
“ไม่มีครับ” เขาตอบสั้น ๆ ทว่าแววตาคมนั้นดูสั่นไหว ส่งผลให้เธอมีคำถามค้างคาใจว่าเขาจะเรียกเธอทำไม และถ้าเขาไม่พูด เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เธอเองไม่กล้าถาม ไม่กล้าสารภาพความในใจ
“พรุ่งนี้เราจะเจอกันวันสุดท้ายแล้วนะ” สุมาลีไม่อยากเชื่อเลยว่าช่วงเวลาแห่งความสุขของเธอจะจบลง เธออยากเตือนเขาเผื่อว่าเขาจะพูดบางอย่างออกมาบ้าง หากผ่านพ้นวันนี้ไปเธอกับเขาอาจจะไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง หรือได้คุยได้มองหน้าสบตากันแบบนี้อีก ตอนนี้คือนาทีทอง
“อืม” น้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นชาจัง
สุมาลีถอนหายใจเบา ๆ เอาเถอะ เธอไม่อยากรู้สิ่งที่เขาจะเอ่ยแล้วก็ได้ มันคงไม่มีอะไรจริง ๆ นั่นแหละ แต่สิ่งที่เธอรู้คือ... เธอไม่ควรฝันลม ๆ แล้ง ๆ
เอาเป็นว่าเธอจะขอชอบเขาข้างเดียวต่อไปละกัน จะชอบไปเรื่อย ๆ จนความรู้สึกนั้นหายไป
น่าเสียดายที่เรื่องบางเรื่องมันยังไม่ทันเริ่มเลยแต่มันก็จบเสียแล้ว
...........................
Genre: Young Adult, Romantic, Feel Good, Slice of life, Coming of age
...........................
สวัสดีค่ะ ไรท์เปิดเรื่องใหม่แล้ว จุดเริ่มต้นที่เขียนเรื่องนี้เพราะไรท์อยากอ่านนิยายรักวัยรุ่นที่ตัวละครเรียนสายอาชีพ ซึ่งหา (เรื่องที่ถูกใจ) ยากมาก พอหาไม่ได้ก็เขียนเองซะเลย ไรท์เรียนสายอาชีพมาทั้งปวช. และปวส. ไรท์อยากลองแต่งเป็นนิยายสักเรื่อง ตื่นเต้นมากเลยค่ะ หากมีข้อผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ
Enjoy Reading ค่ะ ^____^
Guest
