ในคืนที่ฝนพร่ำ

ตาคมมองท้องฟ้าที่มืดครึ้ม ก้อนเมฆสีดำพากันเคลื่อนตัวปกคลุมท้องฟ้า ก่อนที่เม็ดฝนจะโปรยลงมาไม่นานก็กลายเป็นพายุที่โหมกระหน่ำ 

วัชถอนหายใจวิ่งฝ่าฝนและเสียงฟ้าร้องจากป้ายรถเมล์เพื่อกลับหอพัก ลัดเลาะไปตามถนนเส้นเล็กซึ่งไกลจากถนนเส้นหลักพอสมควร โดยไม่สนว่าชุดที่สวมอยู่จะเปียกปอน  

ขายาวรีบสาวเท้าเดินเข้าห้องพักซึ่งเป็นห้องขนาดเล็กในหอพักโทรม ๆ ราคาค่าพักต่อเดือนแค่เพียง 1,200 บาท แต่ก็ยังแพงในสายตาของวัชอยู่ดี 

สภาพห้องเก่า ผนังห้องบางและสีก็ลอกไปหลายจุด วัชถอดชุดทำงานออกรีบอาบน้ำเพราะกลัวว่าตัวเองจะป่วย 

เขาถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ของวัน สวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นคว้าบุหรี่ราคาถูกและไฟเเช็กไปยังระเบียงหลังห้อง นิโคตินช่วยให้เขาสงบลงจากความเครียดที่แบกรับ 

ความสุขคืออะไร? 

วัชเฝ้าถามตัวเองอยู่ซ้ำ ๆ แต่เหมือนเขาจะเคยเข้าใจมันรึเปล่านะ.. ภาพเด็กผู้ชายตัวเล็กเล่นหุ่นยนต์ใบหน้าเปื้อนยิ้มเอาแต่เรียก 'พ่อครับ 'กับผู้ชายวัยกลางคนที่ส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ ทั้งยังวิ่งเล่นด้วยเสมอมา 

วัชทอดสายตามองหยาดน้ำฝนที่ตกลงมา คาดว่าคืนนี้ก็คงไม่หยุดตกง่าย ๆ กลุ่มควันสีเทาลอยคละคลุ้ง ภาพความทรงจำค่อย ๆ เลือนหายไปพร้อมกับมวลบุหรี่ที่หมดลง 

แล้วความสุขที่แท้จริงคืออะไร.. 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่ ช่วงเวลา เหตุการณ์ไม่เคยเกิดขึ้นจริง 

มีคำหยาบ มีการบรรยายถึงการมีเพศสัมพันธ์ การใช้ความรุนแรง เลือด มีการบรรยายถึงการฆ่าตัวตาย และความไม่เหมาะสมทางอารมณ์ต่าง ๆ  

เป็นนิยาย ชxช ใครไม่ชอบกดออกได้เลยเพื่อความสบายใจของนักอ่านเอง 

ทวงนิยายได้ที่ทวิตงับบ