คุณหนูสาม แห่งผิงอัน...

"-_-"

ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นสบาย ใบไม้ปลิดปลิวร่วงโรยสร้างภูมิทัศที่สวยงาม ภาพชายหญิงที่หล่อเหลาและสวยงาม ตาจ้องตา เจ้าจ้องข้า ข้าจ้องเจ้า ปลายนิ้วมือสัมผัสกันช่วงเป็นภาพคล้ายในนิยายแห่งฝันที่เหล่าบัณฑิตเลื่องชื่อแต่งขึ้นมาไม่น้อย แต่ประเดี๋ยวก่อนเถอะพวกเจ้า พื้นที่มีตั้งมากมายเหตุไดต้องมาประจวบเหมาะปะหน้ากันต่อหน้าข้า

แล้วนั่นอะไรของแม่สาวแสนบอบบางนั่นละสายตาแบบนั้น เยาะเย้ยข้าหรือ หรือสะใจข้า เฮอะให้ตายเถอะเมื่อก่อนทำไมข้าดูไม่ออกนะว่านางต่อหน้าบอบบางแสนดีแต่ลับหลังกลับร้ายกาจเกินมนุษย์ ลู่หนิงเหมยจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่าไร้อารมณ์ ฝันไปเถอะว่าข้าจะยอมเล่นตามน้ำไปกับเจ้าอีก นางลุกขึ้นดังพรึ่บ บุรุษชายผู้หล่อเหลาชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นหญิงสาวที่งดงามสบายตาจ้องมองด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ก่อนจะหันกายเดินผ่านพวกเขาไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่สนใจ เฉยเมยสิ้นดี

เกิดอะไรขึ้นกับนาง ทำไมนางไม่สนใจหรือโวยวายอะไรเลยล่ะ นางมองตามแผ่นหลังที่เหยียดตรงบรรยากาศรอบกายที่เปลี่ยนไป ทำไมถึงไม่เป็นอย่างที่คิดนะ นางคิดอย่างสับสน

ทำไมนางถึงไม่สนใจข้าเหมือนอย่างที่ผ่านมาละเกิดอะไรขึ้นกับนาง เรียกร้องความสนใจจากข้าเหรอ เฮอะ เขาคิดอย่างเข้าข้างตนเอง

หนิงเหมย....ข้าเบื่อหน่ายพวกนี้เหลือเกิน..